Η ώρα του Stuff.

Μετά. Πιο μετά.
Και έτσι η ζωή περνά.
Χωρίς τώρα, χωρίς λαχτάρα, χωρίς πεταλούδες.
Μην λες μετά.
Μ΄ ακούς, δεν υπάρχει τίποτα να ζήσουμε μετά.
Μην αναβάλεις τη ζωή,
μην μεταθέτεις την σπίθα των ματιών μου.
Τώρα ανάβουν, τώρα υγραίνονται, τώρα κλαίνε.
Τώρα λιώνω, τώρα σε αναζητώ, τώρα απαιτώ.
Μην περιμένεις να ξημερώσει.
Θα κουραστείς. Τώρα δες μέσα στην νύχτα μας.
Έλα φώτισε τα σκοτάδια μας
και νιώσε την στιγμή να σε λυτρώνει.
Τώρα σου μιλώ, τώρα σ΄ αγαπώ.
Δεν υπάρχει μετά.

Κίτρινο το σούρουπο, η ώρα έξι και μισή

Πες μου κάτι, μίλησε, δεν αντέχω στη σιωπή

Κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ

Τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή

«Δες βραδιάζει, μη μιλάς

μον' έλα λίγο πιο κοντά»

Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί

σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή

Άδειο θα'ν' το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή

με έναν αργό θάνατο να μας λιώνει το κορμί

«Μη φοβάσαι σβήσ'το φως

δεν υπάρχει που, πότε και πως»

«Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή,

πριν μας έβρει το πρωί...»

Πες μου αν μ'αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή

όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή

Αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί

Πες μου αν μ'αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή

Στίχοι - Μουσική: Παύλος Σιδηρόπουλος

Εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος - Δήμητρα Γαλάνη