Ας ήτανε.

Μια φωνή ψιθυρίζει προχώρα.
Μην ψάχνεις αιτία και αποτέλεσμα.
Έτσι χορεύει η ζωή στο σώμα σου.
Έτσι ελευθερώνεις την ψυχή,
έτσι φυλακίζεις τη γλύκα του φιλιού.
Και βαδίζεις ίσια στο μέλλον,
με μια πληγή ανοιχτή.
Με ένα κόσμο ανύπαρκτο για τους άλλους,
μα τόσο γνωστό για σένα.
Δίχως ήχους, δίχως λέξεις, δίχως άγγιγμα.
Συνεχίζεις μη θέλοντας να ξεφύγεις,
μη ζητώντας εξιλέωση.
Έτσι απλά αγαπάς, έτσι απλά λατρεύεις,
αυτό που κρατά συντροφιά στον χτύπο της καρδιάς σου.

Ακριβό το φιλί του χρόνου,

κεραυνός που τρυπά τις αισθήσεις,

συνουσία στη μέση του δρόμου.

Τα μάτια σου μη γυρίσεις.

Μια γλυκιά μελωδία με ρίχνει

στης ζωής το αήττητο πάθος.

Η εικόνα σου τώρα με δείχνει

και φυτρώνει στα χείλη μου άνθος.

Ας ήτανε για λίγο να ξεχάσω,

να γίνω ένας ήρωας δυνατός.

Σ`εσένανε ποτέ μου δε θα φτάσω,

μα κάτι έχω δικό σου,δυστυχώς.

Σε άλλο κύκλο τώρα θα γλιστρήσω,

ακούω να μου λέει μια φωνή πως

μονάχη μου θα βγω να συναντήσω

τον ήλιο που δε χάρηκες εσύ.

Ας ήτανε.

Το εγώ μου γυμνό στον καθρέφτη

πως θεριεύει της μνήμης τη δίψα.

Το αστέρι που χαίρεται πέφτει

και χορεύει στου μυαλού μου την πίστα.

Δικαιώνει η ζωή τ`όραμά μου,

χιονισμένες κορφές χαρμολύπης.

Κι αν το χάραμα έρθεις κοντά μου,

θα`σαι ελεύθερος να μου ανήκεις.

Ας ήτανε για λίγο να ξεχάσω,

να γίνω ένας ήρωας δυνατός.

Σ`εσένανε ποτέ μου δε θα φτάσω,

μα κάτι έχω δικό σου,δυστυχώς.

Στίχοι - Μουσική: Μιχάλης Δέλτα

Εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου