Μοιραίο Καραβάνι.

Ξεκίνα για το μεγάλο ταξίδι προς σε σένα.
Πέρασε τα μεγάλα εμπόδια του δεν μπορώ.
Άλλαξε τους χάρτες σου αν έχουν ξεθωριάσει.
Οι θάλασσες σε περιμένουν να πνιγείς.
Ο ήλιος θέλει να κάψει τα φτερά σου.
Δες μόνο την ανατολή, κάτι γεννιέται.
Πέρνα τα χωράφια, μην ψάχνεις για το Κάνσας.
Δεν είναι εκεί αυτό που αναζητάς.
Είναι πιο βαθιά, πιο δύσκολα θαμμένο.
Πιο ακριβό, πιο μυστήριο.
Και αν δεν το βρεις εσύ, ο κόσμος δεν αλλάζει.
Γιατί αντίσταση αγάπη μου ξεκινά από μέσα.

(Δώστε βάση στους στίχους.)

Για κοίταξε πως όλη η γη, τόσο καιρό γυρίζει,

καθένας με τις πράξεις του, τα λάθη του στηρίζει,

τα πράγματα δε θα ‘πρεπε, να είναι έτσι βαλμένα,

όμως κανείς δεν τα κουνά, τα παίρνει ως δεδομένα.

Δε μας φοβίζει φίλε μου, το Πέρασμα του Χρόνου,

μονάχα οι συμβιβασμοί, του καθενός ατόμου.

Κανείς δε μας εμπόδισε, να βρούμε Ευτυχία,

στο Καραβάνι της Ζωής, ν’ αλλάζουμε πορεία.

Αισθάνομαι στην έρημο, μοιραίο Καραβάνι,

που ψάχνει για μια όαση, κι όμως ποτέ δε φτάνει,

κι αν ήμουνα στην έρημο, το ξέρω θα μπορούσα,

στον κόσμο όμως που βρίσκομαι, η αλήθεια μου δε φτάνει.

Κάθε σελίδα που κοιτάς, μέσα απ' την Ιστορία,

δίπλα στην πίστη βρίσκεται, ξανά η προδοσία.

Όνειρο ήταν φίλε μου, τον κόσμο πως θ' αλλάζεις,

Στα όνειρα μεγαλουργείς, μα χάνεσαι στις πράξεις.

Στίχοι: Στέλιος Παπαϊωάννου, Σαλβαδόρ

Μουσική: Στέλιος Παπαϊωάννου, Σαλβαδόρ

Εκτέλεση: Μωρά στη φωτιά