Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Κράτα για το τέλος... ΑΝΤΙΟ...

Κράτησα για το τέλος το πιο γλυκό αντίο.
Μια εποχή τελειώνει και ένα βιβλίο έκλεισε.
Έτσι θα στερέψουν σήμερα και αυτές σελίδες.
Θα σας αποχαιρετήσω από δω.
Τα λόγια όμως να ξέρετε, όπως τα τραγούδια και οι αλήθειες δεν τελειώνουν ποτέ.
Όσοι θέλετε ξέρετε που θα με βρείτε.
Όσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε φωτογραφίζω ΕΔΩ και γράφω ΕΔΩ.
Σας ευχαριστώ για το πιο όμορφο ταξίδι.
Ο κύκλος έκλεισε.
Καλή τύχη.
Αντίο.


Κράτα για το τέλος το πιο ψυχρό σου βλέμμα,
εκείνο που αφήνει τον έρωτα μισό,
μήπως και πονέσω κι έτσι να μπορέσω,
να φύγω και να νοιώθω βαθιά πως σε μισώ.

Κράτα κι ένα ποτηράκι για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιω κι απ την καρδιά μου να σου ευχηθώ,
καλή τύχη γεια χαρά σου, μην πετάς τα όνειρά σου,
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο και σε λυπηθώ.

Κράτα για το τέλος το πιο μεγάλο μίσος,
τότε μόνο ίσως μπορεί να σ' αρνηθώ,
να μπορώ να λέω κοίτα με δεν κλαίω,
πως έμαθα να χάνω αλλά δε θα χαθώ.

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός