Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Μια ευχή.

Η συννεφιά θα φέρει την αγκαλιά.
Η βροχή το χάδι, το φιλί.
Κάτσε δίπλα μου και ας είσαι μακριά.
Μείνε πλάι μου και ας μην μπορώ να σε αγγίξω.
Απλά να νιώθω την αύρα σου,
να νιώθω την δροσιά των χεριών σου.
Να γίνει η μουσική κτήμα μας,
να γίνουν οι νότες ζωή μας,
οι φωνές μοίρα μας.
Και έτσι κενοί και γεμάτοι μαζί,
να κάνουμε μια ευχή.
Έτσι να ξυπνάμε κάθε μέρα,
ο ένας μέσα στον άλλον.


Άκουσε την πρώτη τη βροχή
είναι για μας η πιο όμορφη εποχή

Τα παιδιά μεγαλώνουν κι όλα δείχνουν ωραία
Όλοι γύρω μας ζητούν να βρουν μια παρέα

Μια ψυχή που αγαπά ζητάει ουρανό
Μα εσύ κι εγώ
περπατούμε αγκαλιά στη μέση του δρόμου

Είμαστε η αρχή και το τέλος του κόσμου
Γι' ακόμη μια φορά η αγάπη μας κοιτά

Άφησε στον ουρανό μια ευχή
να 'ρθει για μας η πιο όμορφη στιγμή

Τα παιδιά μεγαλώνουν κι όλα δείχνουν ωραία
Όλοι γύρω μας ζητούν να βρουν μια παρέα

Μια ψυχή που αγαπά ζητάει ουρανό
Μα εσύ κι εγώ
περπατούμε αγκαλιά στη μέση του δρόμου

Είμαστε η αρχή και το τέλος του κόσμου
Γι' ακόμη μια φορά η αγάπη μας κοιτά
Στίχοι - Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη - Κωνσταντίνος Βήτα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.