Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Εγώ δε σε κατηγορώ.

Όταν η ισορροπία του ενός έχει ως συνέπεια την ανισορροπία του άλλου, τότε ο μόνος δρόμος είναι η μοναξιά.

Ας μιλήσουν οι στίχοι...


Εγώ δε σε κατηγορώ, 
που ένα μήνα δεν μου είπες μια κουβέντα,
δε φταις εσύ για της ζωής μας την πατέντα,
ούτε ζητώ να με χαϊδεύεις σαν μωρό.

Εγώ δε σε κατηγορώ,
τα Σαββατόβραδα που κέφι πια δεν έχεις,
ούτε τους φίλους τους παλιούς που δεν αντέχεις,
και μου επιτρέπεις και μονάχος μου να βγω.

Εγώ δε σε κατηγορώ,
κι άμα δε λύγιζες εσύ θα είχα σπάσει
κι αν δε με πόναγες θα σ' είχα ξεπεράσει
και θα ταξίδευα σ' απέραντο κενό.

Εγώ δε σε κατηγορώ.

Εγώ δε σου αντιμιλώ,
που σε ρωτάω κι απαντάς εκνευρισμένη,
που σε χαϊδεύω και κοιτάς αρρωστημένη,
πίσω από μένα ένα αόρατο εχθρό.

Εγώ τα ρέστα δε ζητώ,
γιατί γνωρίζω πόσο άδικα υποφέρεις,
ξέρω για σένα όσα ούτε εσύ δεν ξέρεις,
πως μένεις πλάι μου στο βάθος απορώ.

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Η καρδιά μου.

Όπως χτυπάει η καρδιά μου,
όπως ο δρόμος τελειώνει μπροστά μου
και τα φανάρια κόκκινα ανάβουν.
Όπως η βροχή με κυνηγά,
η ζέστη, το κρύο.
Έτσι αυτονόητα, έτσι φυσικά
και αναπόφευκτα,
όπως χτυπάει η καρδιά μου,
έτσι υπάρχεις στη ζωή μου
και θα υπάρχεις για πάντα.


Όταν θα νιώσω την ανάσα σου να καίει σαν το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή
Όταν θα νιώσω το κορμί σου να με σφίγγει θα πετάξει η ψυχή μου σαν πουλί

Κάθε χτύπος που χτυπάει στη καρδιά μου θα πετάξει τη ψυχή μου σαν πουλί
Κάθε χτύπος που χτυπάει

Και περιμένω στο σκοτάδι σαν φονιάς να σε σκοτώσω με ένα μου φιλί
Όταν θα νιώσω την ανάσα σου κοντά μου το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή
Όπως χτυπάει η καρδιά μου , θα πετάξει η ψυχή μου σαν πουλί
Και όταν θα νιώσω την ανάσα σου κοντά μου το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή

Όπως χτυπάει η καρδιά μου κάθε βράδυ κάθε της χτύπος είναι και ένα σου χάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου είναι και ένα σου σημάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου
Κάθε χτύπος στη καρδία μου

Όταν θα νιώσω την ανάσα σου να καίει σαν το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή
Στην αγκαλιά σου να με σφίγγεις και να νιώθω πως πετάει η ψυχή μου σαν πουλί
Κάθε χτύπος στη καρδιά μου είναι κ ένα σου σημάδι
Κάθε χτύπος στη καρδιά μου είναι κ ένα σου χάδι
Κάθε χτύπος στη καρδιά μου είναι κ ένα σου σημάδι
Γιατί.

Και περιμένω στο σκοτάδι σαν φονιάς να σε σκοτώσω με ένα μου φιλί
Όταν θα νιώσω την ανάσα σου να καίει θα πετάξει η ψυχή μου σαν πουλί
Θα το νιώθω, πως θα πετάξει η ψυχή μου όταν θα νιώσω την ανάσα σου κοντά μου
Σαν το μαχαίρι θα κόψει τη ντροπή , θα κόψει .. .

Όπως χτυπάει η καρδιά μου κάθε βράδυ κάθε της χτύπος είναι και ένα σου χάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου είναι και ένα σου σημάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου
Κάθε χτύπος στη καρδία μου

Όπως χτυπάει η καρδιά μου κάθε βράδυ κάθε της χτύπος είναι και ένα σου χάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου είναι και ένα σου σημάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου
Κάθε χτύπος στη καρδία μου

Όπως χτυπάει η καρδιά μου κάθε βράδυ κάθε της χτύπος είναι και ένα σου χάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου είναι και ένα σου σημάδι
Κάθε χτύπος στη καρδία μου
Κάθε χτύπος στη καρδία μου

Στίχοι: Γιώργος Ευσταθίου
Μουσική: Κώστας Γκίτσης
Εκτέλεση: O.P.A

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Αν θυμηθείς τ΄ όνειρό μου.

Για αυτούς που κοιμούνται χωρίς αγκαλιά,
που δεν τους απομένει ελπίδα καμιά.
Για αυτούς που δεν τους περίμενε κανείς.
για αυτούς που το όνειρο έμεινε μόνο όνειρο.

Και για όλους εσάς που ένα τραγούδι μας ενώνει.


Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά

Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου
σε περιμένω να `ρθεις
μ’ ένα τραγούδι του δρόμου να ρθεις όνειρό μου
το καλοκαίρι που λάμπει τ’ αστέρι με φως να ντυθείς


Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Γιοβάννα

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Το χρώμα της μέρας.


Πριν 12 χρόνια η Τάνια συνάντησε τον Μιχάλη. Φαινομενικά δεν ταίριαζαν μεταξύ τους. Ούτε ηλικιακά, αλλά ούτε και σε στυλ. Κάποιες φορές όμως η συνεργασία δυο ανθρώπων που δεν μοιάζουν μεταξύ τους, δίνει αποτελέσματα που δεν περιμένουμε. 
Έτσι ήταν και ο δίσκος τους ΄΄Το χρώμα της μέρας΄΄. Ένας δίσκος που η αλήθεια είναι ότι δεν ακούγετε εύκολα. Που μπορεί και να τον προσπεράσεις. Είναι όμως ένας δίσκος που αν σταθείς και του δώσεις λίγη προσοχή μπορεί να γίνει ο έρωτας της ζωής σου.
Για μένα είναι ένα αριστούργημα, ένας μικρός ανεκτίμητος θησαυρός στην ελληνική δισκογραφία. Αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων ετών και ίσως ο καλύτερος δίσκος και για τους δύο καλλιτέχνες.
Εκεί που στάθηκα περισσότερο, εκτός φυσικά από την καταιγιστική σύνθεση του Δέλτα, είναι οι υπέροχοι, περίεργοι στίχοι.
Απολαύστε τον στην λίστα αναπαραγωγής που ακολουθεί.