Τα ήσυχα βράδια.

Γι΄ αυτούς που τους χωρίζει η ζωή,
μα τους ενώνει η ψυχή.
Γι΄ αυτούς που κυνηγάν δυο στιγμές,
μα τους ανταμώνει ο χρόνος.
Γι΄ αυτούς που κρυώνουν μονάχοι,
μα καίνε οι σκέψεις τους.
Γι΄ αυτούς που δεν τους προσφέρουν λουλούδια,
μ΄ ανθίζουν κάθε βράδυ από πόθο.
Αυτούς που κοιμούνται σε μόνα κρεβάτια,
αυτούς που νιώθουν τα τραγούδια δικά τους,
αυτούς που κάνουν βόλτες στην βροχή,
που βρέχονται και νιώθουν την αγάπη.
Γι΄ αυτούς γράφω, γι΄αυτούς αναπνέω, γι΄ αυτούς ζω.
Αυτούς αναζητώ, αυτούς περιμένω, αυτούς αγαπώ.

Ακόμα κι αν φύγεις

για το γύρο του κόσμου

θα' σαι πάντα δικός μου

θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου

το τραγούδι της ερήμου

που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια

η Αθήνα θ' ανάβει

σαν μεγάλο καράβι

που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου

το τραγούδι της ερήμου

που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια

θα περνάει φωτισμένο

της ζωής μου το τρένο

που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω

γιατί θα 'ναι η ψυχή μου

το τραγούδι της ερήμου

που θα σ' ακολουθεί

Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή

Εκτέλεση: Αρλέτα