Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Τα πιο μεγάλα πράγματα.

Το μέλλον είναι μακριά, το παρόν μην ξεχνάς.
Έτσι το χάσαμε προσπαθώντας να μεγαλώσουμε πιο γρήγορα.
Σκορπίσαμε το γέλιο μας και το πουλήσαμε για ένα δάκρυ.
Και χάσαμε την νιότη, και χάσαμε χρόνια.
Τα μπλεγμένα μαλλιά, τα άβαφα πρόσωπα.
Τα σχισμένα τζιν, τα μεταχειρισμένα ρούχα.
Τα βαριά παπούτσια, τα θολά βλέμματα.
Τα χάσαμε, τα αφήσαμε να φύγουν.
Και έτσι μην έχοντας το παρελθόν να νιώσουμε μονάχοι,
δεν νιώσαμε το τώρα στις φλέβες μας να καίει.
Και έτσι αγαπηθήκαμε δίχως μέλλον.


Τελικά,
σκορπάω τον εαυτό μου
σε πράγματα μικρά
Καρφώνω στο σταυρό μου
παλάμες και κορμιά

Βουτάω μες στις λάσπες,
σε βρώμικα νερά
Μα, τίποτα δε φτάνει
στη δόλια μου καρδιά
Τίποτα τελικά

Τα πιο μεγάλα πράγματα
τα έζησα μικρός
Τα όνειρά μου
φτάναν ως τ' αστερια
Κι όταν τις νύκτες έπεφτα,
για ύπνο μοναχός
Θυμόμουν διακοπές και καλοκαίρια, και καλοκαίρια

Τελικά,
σκορπάω τον εαυτό μου
σε πράγματα μικρά
Μα τίποτα δε φτάνει
στη δόλια μου καρδιά,
τίποτα τελικά

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Γιώργος Αλουπογιάννης

2 σχόλια:

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.