Όνειρο απατηλό.

Και αν δεν είχαμε αυτό το όνειρο;
Θα φεύγαν τα πλοία χωρίς αντίο, χωρίς χτυποκάρδια.
Θα έσβηναν τα φώτα τους τη νύχτα.
Χωρίς χέρια δεμένα, χωρίς χείλη υγρά.
Χωρίς δροσιά και αλμύρα.
Χωρίς μπερδεμένα μαλλιά,
καυτό καφέ και ζεστό ψωμί.
Και πίσω στη γη, πίσω στη ζωή...
Που θα ξενυχτούσε ο κόσμος;
Πως θα άνθιζε, πως θα μαραίνονταν;

Τα δωμάτια θα ήσαν άδεια,
χωρίς ανάσες,
χωρίς ιδρώτες,
χωρίς δάκρυα.
Το όνειρο έχει το κλειδί,
το όνειρο την θύρα,
το όνειρο και την επιστροφή.

Μ' ένα όνειρο τρελό

όνειρο απατηλό

ξεκινήσαμε κι οι δυο μας

και στου δρόμου τα μισά

σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά

ξαφνικά από τον ουρανό μας

Ποια μοίρα με ζηλεύει

ποιο μάτι φθονερό

και χάθηκε μια αγάπη

προτού να τη χαρώ

σαν πλοίο που ναυάγησε

σαν νούφαρο που μάδησε

στης λίμνης μέσα το θολό νερό

Με ελπίδες λιγοστές

έστω και απατηλές

να γυρίσεις περιμένω

ίσως βγει αληθινό

τ' όνειρό μου το τρελό

τ' όνειρό μου το ναυαγισμένο

Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Εκτέλεση: Σταμάτης Κόκοτας