Ίχνος.

Περπατάς όλη τη μέρα στα θέλω μου.

Ανήκεις στην καλημέρα μου, έχεις την καληνύχτα μου.

Αντέχω στις σκληρές σου λέξεις.

Αγγίζω τον εγωισμό σου, 

νιώθω το γλυκό σου παίδεμα.

Προσπαθώ να σου ξεφύγω.

Μα εσύ ριζώνεις μες το δέρμα μου.

Εξουσιάζεις την ανάσα μου.

Καταστρέφεις το κενό μου.

Και έτσι φοβάμαι το ίχνος που θα μείνει από σένανε 

Είχε πέσει ο ήλιος μέσα στον καθρέφτη μου

τύφλωνε τα μάτια, τύφλωνε τη σκέψη μου

είχαν έρθει φίλοι να μου πουν για σένανε

ούτε που μιλούσαν ούτε που ανασαίνανε

Άναψα τσιγάρο με τα ρούχα σου

ίχνος δε θα μείνει από σένανε

κι έριξα τη στάχτη μες στην κούπα σου

που ‘πινες τα χρόνια μου, έπινες και μένανε

Είχε βασιλέψει, το φεγγάρι έβγαινε

σπίτι μας οι τοίχοι πάνω μου όλοι πέφτανε

έφυγαν οι φίλοι, έκλαψα και κλείδωσα

μια φορά ακόμα πάλι εγώ την πλήρωσα

Άναψα τσιγάρο με τα ρούχα σου

ίχνος δε θα μείνει από σένανε

κι έριξα τη στάχτη μες στην κούπα σου

που ‘πινες τα χρόνια μου, έπινες και μένανε

Μουσική: Γιάννης Νικολάου

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός

Εκτέλεση: Λένα Αλκαίου

Καινούργια σελίδα.

Στον πέμπτο ουρανό δεν υπήρχε τίποτα να νιώσω πλέον.
Το μέσα μου κλειδωμένο καλά.
Το κλειδί ξεχασμένο μήνες.
Τίποτα καινούργιο δεν ήθελα.
Το παλιό μου στοίχειωνε την όψη.
Με ένα πόνο στο στήθος με βρήκες.
Με ένα μεθυσμένο μυαλό και σώμα.
Ένα ξημέρωμα κάτω απ΄τα πεύκα.
Δεν μιλάς, μόνο μου δίνεις.
Ότι δεν μου ΄δωσε κανείς ως τότε.
Και δεν ζητάς ούτε στάλα να σου δώσω.
Και αναζήτησα ξανά το κλειδί μου.
για να στο χαρίσω ανεπιστρεπτί.

Εκεί που έγειρα και κάθισα στο χώμα

κι είπα δεν έχει ούτε μπρος ούτε και πίσω

εκεί που έπαψα να αισθάνομαι το σώμα

κι έγινε αδιάφορο το πού και πώς θα ζήσω

είδα ψυχή μου τη ψυχή μου να σηκώνεται

είδα το χέρι σου στο χέρι μου ν΄απλώνεται

εκεί που έπαψα να ψάχνω για ελπίδα

ήρθες και γύρισες αγάπη μου σελίδα

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

είσαι για μένα η στροφή

είσαι η αφή είσαι το χάδι

που το δέρμα μου ζητούσε

Μεσ΄της ψυχής μου τη βροχή

ήρθες απρόσμενη ευχή

είσαι η αρχή είσαι το άλφα

που η ζωή μου απαιτούσε

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

Εκεί που νόμιζα πως μπήκε η τελεία

ήμουνα έτοιμη την πένα να αφήσω

εκεί που χάθηκε η πίστη στη φιλία

κι ήταν αδιάφορο τον ήλιο ν΄αντικρίσω

είδα ψυχή μου τη ψυχή μου να σηκώνεται

είδα το χέρι σου στο χέρι μου ν΄απλώνεται

εκεί που έπαψα να ψάχνω για ελπίδα

ήρθες και γύρισες αγάπη μου σελίδα

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

είσαι για μένα η στροφή

είσαι η αφή είσαι το χάδι

που το δέρμα μου ζητούσε

Μεσ΄της ψυχής μου τη βροχή

ήρθες απρόσμενη ευχή

είσαι η αρχή είσαι το άλφα

που η ζωή μου απαιτούσε

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

Στίχοι: Χάρης Ρώμας

Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής

Εκτέλεση: Λένα Αλκαίου