Τι τραγούδι να σου πω.

Τη χαμένη σου πίστη αναζητώ,

τώρα που εγώ είμαι δυνατή.
Ο κόσμος σου γυρίζει πίσω στο τίποτα.
Δύσκολα ξεκινάς από την αρχή,
ενώ δεν έχεις καν τελειώσει.
Και δεν υπάρχει τίποτα πλέον να σε κρατήσει ξύπνιο,
τίποτα να σε κάνει να αποκοιμηθείς.
Και η θλίψη σου μαυρίζει το νου,
σου σκορπά τις ελπίδες στην βροχή.
Χωρίς βοήθεια θα ξαναχτίσεις τ' όνειρο.
Έστω κενός και κουρασμένος,
θα βαδίσεις προς το άγνωστο,
με το βλέμμα σου στραμμένο σε αυτά που αφήσαμε να φύγουν...

Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει;

Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι.

Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι.

Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη.

Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;

Να μη μοιάζει με κανένα.

Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;

Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς.

Τι τραγούδι να σου πω που να' χει αέρα;

Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που 'χουν λιώσει.

Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει.

Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν.

Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;

Να μη μοιάζει με κανένα.

Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;

Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς.

Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία;

Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι.

Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει.

Να μην έχει ούτε λάμψη,ούτε αξία.

Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά.

Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης

Μουσική: Παναγιώτης Κατσιμάνης

Εκτέλεση: Ενδελέχεια