Θα βρεθούμε ξανά.

Πίσω στο νησί, μην αργείς σε περιμένω.

Να νιώσουμε την πάχνη ξανά στο μπαλκόνι.
Και ΄κεινο το κρασί που ποτέ δεν μου άρεσε,
θα το πιω με λαχτάρα στην μικρή μας αυλή.
Σαν να ΄ταν χθες, αλλά και τόσο παλιά.
Και το μικρό υπόγειο που χώραγε όλα τα όνειρα μας,
έγινε πλέον αποθήκη.
Και το καφενείο στην πλατεία,
άλλαξε όνομα και ιδέες.
Και η αλάνα που συναντιόμασταν,
χορτάρια γέμισε και παλιοσίδερα.
Και στο ποτάμι κάναν γέφυρα,
αλλά κανείς δεν περνά πλέον.
Και τα γρι γρι στο λιμάνι,
περιμένουν αιωνίως να τελειώσει το φεγγάρι.
Και η αλμύρα να τρώει τον κάβο αλύπητα,
μα οι ευκάλυπτοι δες...στέκουν ακόμα ακλόνητοι.

Εδώ, θα ρίξω στη θάλασσα 

σαν πέτρες τα χρόνια που χάλασα 

εδώ, θα μου φέρει το κύμα 

ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα 

και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή: 

Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί... 

Θα βρεθούμε ξανά 

όταν όλα θα έχουν περάσει 

στην Πατρίδα φιλιά 

και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει 

θα βρεθούμε ξανά 

όταν όλοι θα έχουν αλλάξει 

θα βρεθούμε ξανά... 

Εδώ, αρχαία μου θάλασσα 

που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα 

εδώ, θα μου στείλει τ' αγέρι 

ένα γράμμα απ' τ' αόρατα μέρη 

ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός: 

Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός...

Ποίηση: Τάσος Σαμαρτζής

Μουσική: Νότης Μαυρουδής

Εκτέλεση: Θανάσης Γκαϊφύλλιας