Να πέσω στην θάλασσα την βαθιά.
Να ανασάνω την αλμύρα
και να νιώσω τα πράσινα φύκια στους ώμους μου.
Να βουλιάξω όλες τις βάρκες, να καταστρέψω όλες τις σχεδίες.
Και όταν νιώσω κοντά μου το άγνωστο,
να βρω ένα κομμάτι γης και να πιαστώ.
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Ω!!!!!
Σαν αερικό θα ζήσω
Ω!!!!!
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Ω!!!!!
Σαν αερικό θα ζήσω
Ω!!!!!
σαν αερικό
Στίχοι - Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Όσα μέτρα και να πάρουν , όσο και αν με την τρομοκρατία που μας ποτίζουν καθημερινά προσπαθώντας να υποδουλώσουν μυαλό και αισθήματα , η επιλογή σου φίλη Μαρία είναι μια πολύ καλή απάντηση. Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια.
Για αυτό ακριβώς το ανάρτησα.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα.
Τι λες τωρα...Τι υπεροχο τραγουδι...Ποσο καιρο ειχα να το ακουσω! Σε ευχαριστω που μου το θυμισες, μου εφτιαξες το βραδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως σε βρηκα Μαρια μου!
Για αυτό είμεθα εδώ δια να σας θυμίζουμε όμορφα άσματα. Φιλιά.
Διαγραφή