Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις.

Μια γλυκιά ανακούφιση, μια γλυκιά αίσθηση.

Όπως η βροχή ξεπλένει τους δρόμους.
Όπως το φεγγάρι φωτίζει την νύχτα.
Όπως ένα μαλακό μαξιλάρι.
Σαν την μυρωδιά του γιασεμιού στην πόλη.
Σαν μια φίλη από τα παλιά.
Σαν ένα τσιγάρο με μια γλυκιά κουβέντα.
Ένα χέρι τρυφερό μετά το κλάμα.
Ένα χαμόγελο αληθινό σε ένα έρημο δρόμο.
Μια ζεστή αγκαλιά στην παγωνιά του καλοκαιριού.
Όπως ένας πρίγκιπας παραμυθιού στο μπαλκόνι σου.

το βίντεο είναι δικό μου.

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,

χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,

δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,

εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,

να μη μου μείνει μόνο το παράπονο

κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,

το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,

δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά

κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,

αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,

να μην μου μείνει μόνο το παράπονο

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,

πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,

να μη μου μείνει μόνο το παράπονο

κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,

το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος