Της ξενιτιάς.

Είναι σκληρό να φεύγεις.

Ένα κενό, ένας κόμπος, ένα φαρμάκι.

Τα μάτια κλαμένα και τα χείλη δαγκωμένα.

Η πίκρα δεν έχει τελειωμό.

Η ψυχή στα πόδια.

Αυτό που φοβάσαι, αυτό που τρέμεις.

Όχι ότι φεύγεις,

αλλά να μην γυρίσεις ξένος.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέφτονται εδώ,

όσο υπάρχει κάποιος να σε περιμένει,

όσο θα υπάρχει κάποιος που θα θέλεις ν' ανταμώσεις,

ποτέ σου δεν θα νιώσεις ξένος.

Καλό ταξίδι.

Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες

και περπατώ στα ξένα

είναι το σπίτι ορφανό

αβάσταχτο το δειλινό

και τα βουνά κλαμένα

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί

ένα χελιδονάκι,

να πάει να χτίσει τη φωλιά

στου κήπου την κορομηλιά

δίπλα στο μπαλκονάκι,

στείλε ουρανέ μου ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή

Να πάει στη μάνα υπομονή

δεμένη στο μαντίλι

προικιά στην αδερφούλα μου

και στη γειτονοπούλα μου

γλυκό φιλί στα χείλη

Στίχοι:Ερρίκος Θαλασσινός

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς


Η φωτογραφία είναι από το Ασμήνιο Ευβοίας.