Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Της ξενιτιάς.


Είναι σκληρό να φεύγεις.
Ένα κενό, ένας κόμπος, ένα φαρμάκι.
Τα μάτια κλαμένα και τα χείλη δαγκωμένα.
Η πίκρα δεν έχει τελειωμό.
Η ψυχή στα πόδια.
Αυτό που φοβάσαι, αυτό που τρέμεις.
Όχι ότι φεύγεις,
αλλά να μην γυρίσεις ξένος.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέφτονται εδώ,
όσο υπάρχει κάποιος να σε περιμένει,
όσο θα υπάρχει κάποιος που θα θέλεις ν' ανταμώσεις,
ποτέ σου δεν θα νιώσεις ξένος.
Καλό ταξίδι.


Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες
και περπατώ στα ξένα
είναι το σπίτι ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή

Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη

Στίχοι:Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς


Η φωτογραφία είναι από το Ασμήνιο Ευβοίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.