Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.
Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
Και θα χαθώ.
Και θα χαθώ,
μακριά σου θα κρυφτώ.
Έστω για μια στιγμή να φύγω απ΄τα χέρια σου.
Να τρέξεις πίσω μου, να κάνεις τα πάντα να με φέρεις πίσω.
Να γυρίσει όλη η ζωή μας μέσα στο σώμα σου,
η γη να φύγει κάτω από τα πόδια σου.
Να κλάψεις για την κλεισμένη μου πόρτα.
Είναι πολύ κρίμα να μην μπορείς να δεις αυτά που σου δίνει ο άλλος.
Όχι για αυτόν που τα κάνει,
όσο για σένα που δεν μπορείς να χαρείς αυτά που σου προσφέρει.
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ’ ένα λεπτό
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει
Και θα ριχτώ μέσα στο κύμα θα ριχτώ
αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό
και θ’ αρνηθώ, όλο τον κόσμο θ’ αρνηθώ
κοντά σου ούτε, ούτ’ ένα λεπτό
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ’ ένα λεπτό
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει
Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Εκτέλεση: Ισιδώρα Σιδέρη Η φωτογραφία είναι από την Μάνη.
Καλησπέρα Μαρία.. Σηκώνει μεγάλη συζήτηση το θέμα που έβαλες σήμερα. Ναι, ισχύει αυτό που λες, μα υπάρχει και η περίπτωση αυτό που σου δίνει ο άλλος να μην είναι αυτό που θες ή που έχεις ανάγκη, το έχεις σκεφτεί;
Πόσο πονάει να φεύγεις και να μην τρέχει εκείνος που αγάπησες τόσο από πίσω σου να σε εμποδίσει.... Πονάει να μην έχεις σημασία, η απουσία σου να μην έχει σημασία... Πονάει να μπορούν και χωρίς εσένα...
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.
Καλησπέρα Μαρία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣηκώνει μεγάλη συζήτηση το θέμα που έβαλες σήμερα.
Ναι, ισχύει αυτό που λες, μα υπάρχει και η περίπτωση αυτό που σου δίνει ο άλλος να μην είναι αυτό που θες ή που έχεις ανάγκη, το έχεις σκεφτεί;
Το έχω σκεφτεί...
ΔιαγραφήΑν υπήρχε πάντα ταύτιση συναισθημάτων τότε οι ανθρώπινες σχέσεις θα ήταν πολύ πιο εύκολες, μπορεί όμως και πολύ πιο βαρετές.
Καλησπέρα.
Πόσο πονάει να φεύγεις και να μην τρέχει εκείνος που αγάπησες τόσο από πίσω σου να σε εμποδίσει....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει να μην έχεις σημασία, η απουσία σου να μην έχει σημασία...
Πονάει να μπορούν και χωρίς εσένα...
Αυτό θα πρέπει να σου δώσει όμως πείσμα να μην κοιτάξεις πίσω. Το ξέρω είναι δύσκολο. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τον άλλον να σε αγαπήσει.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.