Μαλαματένια λόγια.

(Για αυτούς που βασανίστηκαν και πέθαναν κατά την διάρκεια της Χούντας. Για αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, για αυτούς που δεν έχασαν τις αξίες τους, για αυτούς που παλεύουν ακόμα. 

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΜΟΣ.)

Μες στην άγρια νύχτα άναψε μια φωτιά.

Μας έκαψε, δεν άφησε τίποτα από μας.

Τα μάτια μας έκλαιγαν, η αναπνοή μας κοβόταν.

Αποκτήσαμε μια πληγή στο στήθος,

μα μια άνοιξη στην καρδιά.

Τρέξαμε στα στενά σοκάκια,

τρέξαμε προς την νίκη.

Χτυπήσαμε κλεισμένα παράθυρα, σφαλισμένες ζωές.

Ξυπνήσαμε χαράματα τους αιώνια κοιμισμένους.

Πόνεσαν τα πόδια μας, κουράστηκαν τα χέρια μας, 

έκλεισε η φωνή μας.

Νιώσαμε το θάνατο να μας ερωτεύεται,

και πεθάναμε γλυκά και μαρτυρικά,

για μια στάλα ψωμί, 

για μια ρανίδα γνώση,

για μια στιγμή ελευθερίας.

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι

τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές

τ΄ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι

σου μάθαινε το αύριο και το χθες

μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη

με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ΄ αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία

που στράγγιξες χαμένα μια γενιά

καλύτερα να σ΄ έλεγαν Μαρία

και να `σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά

κι όχι να ζεις μ΄ αυτή την κομπανία

και να μην ξέρεις τ΄ άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι

απ΄ του καιρού την άγρια πληρωμή

στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι

τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή

και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει

και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι

τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά

κι απ΄ το παλιό μαρτύριο να `χει μείνει

ένα σκυλί τη νύχτα που διψά

γυναίκες στη γωνιά μ΄ ασετυλίνη

παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ΄ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια

θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή

πώς έγινε με τούτο τον αιώνα

και γύρισε καπάκι η ζωή

πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια

να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι

ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά

ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη

και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά

μαλαματένια λόγια στο χορτάρι

ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες

και ξημερώνοντας μέρα κακή[Παρασκευή]

τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες

με πήραν και με βάλαν σε κλουβί

και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες

παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια

κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής

περνούσα τα δικά σου δικαστήρια

αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις

να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια

και σαν κακούργο να με τιμωρείς

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης - Λάκης Χαλκιάς - Τάνια Τσανακλίδου