Απόψε γίνε.

(Αν και πάντα αναρτώ και συνήθως μου αρέσουν οι πρώτες εκτελέσεις των τραγουδιών, η δεύτερη εκτέλεση του τραγουδιού αυτού, με τον Κώστα Μάντζιο δηλαδή, είναι για μένα η πιο πετυχημένη από όλες. Μακράν πιο προσεγμένη από την πρώτη του Νομικού και αρκετά καλύτερη από την τρίτη του Νταλάρα)

Γίνε το ποτάμι που βγάζει στην θάλασσα των ανθρώπων τις ψυχές.

Γίνε το δάσος που ταΐζει τα παιδιά της αγάπης.

Γίνε η πέτρινη προβλήτα που σταματά το κύμα.

Τα μπλε τραπεζάκια, οι ξύλινες καρέκλες με το ψάθινο κάθισμα,

να ξεκουράσω του μυαλού μου τις φουρτούνες.

Γίνε η μικρή πλατεία, ο δρόμος με τα πεύκα, το σπίτι με τις τριανταφυλλιές.

Γίνε η μυρωδιά του ψημένου καλαμποκιού,

το γλυκό αεράκι, η αίσθηση του φίλου.

Η φωτιά που καίει τις ανθρώπινες έγνοιες.

Η βροχή που σβήνει τα δάκρυα.

Γίνε η ζωή που αγάπησα και έχτισα.

Απόψε γίνε η επιστροφή, το σπίτι, η αγάπη, 

Στα δυο σου μάτια η επαρχία

μέσα στο πείσμα της βροχής

τα ερημωμένα καφενεία

κι η μοναξιά της Κυριακής

Κι εγώ κορμί φυλακισμένο

μες τούς στρατώνες τους παλιούς

ένα φεγγάρι πεταμένο

μέσα σε ξένους ουρανούς

Μα απόψε γίνε

άνεμος κύμα και πανί

η πιο τρελή μου επιμονή

απόψε γίνε

μα, απόψε γίνε

ο μόνος δρόμος μου ξανά

η πρώτη κι η στερνή φορά

απόψε γίνε...

Το πληγωμένο καλοκαίρι

νύχτα στους δρόμους ξεψυχά

κι η μέρα πάλι θα με φέρει

μες στο στρατόπεδο ξανά

Απόψε πάρε τ΄ όνειρό μου

που μ΄ είχε βγάλει στ΄ ανοιχτά

και γίνε πάλι το μικρό μου

καλοκαιράκι του νοτιά

Μουσική: Γιάννης Νικολάου

Στίχοι: Οδυσσέας Εισαγγελέας 

Εκτέλεση: Κώστας Μάντζιος