Υπνόσακος.

Στο κόσμο αυτό, σε αυτή την ταπεινή γη,

ο πλούτος των ανθρώπων, ο χρυσός και το ασήμι,

δεν υπάρχουν, δεν αγγίζονται.

Δεν μπαίνουν σε πουγκιά, δεν ράβονται σε μεσοφόρια.

Αυτός που τα ΄χει ζάμπλουτος είναι, μα κουρέλια φορά.

Είναι γεμάτος μέχρι πάνω,

δίνει χωρίς να λιγοστεύει η τσέπη του,

μα πιο πολύ να σκάει νιώθει.

Και συ αστέρι μου, πιο πολύτιμο, πιο ακριβό,

εσύ που το σκοτάδι δεν αφήνεις να αγγίξει την ζωή μου,

εσύ που τα πιο ψηλά βουνά θα ανέβαινες για μένα,

εσύ που νιώθεις σαν παιδί, γλυκό να περιμένεις,

τα πλούτη όλου του ντουνιά, δικά σου θα στα δώσω.

Σβήνει τα χρώματα η νύχτα

στο κύμα τα φαρμάκια ρίχ' τα

κι άναψε μάτια μου όλα τα άστρα

με του τσιγάρου σου τη κάφτρα.

Φέρε στα αυτί σου το κοχύλι

και πες μου όσα δε λεν τα χείλη 

για τα παλιά μας συναξάρια

για τα καινούργια μας φεγγάρια.

Πάμε ξανά στις ξαστεριές

ονείρων είμαστε σκιές

το σκοτάδι του ενός

δυο μαζί το κάνουν φως.

Μ' έναν υπνόσακο στην πλάτη

και με το βήμα του ορειβάτη

πίσω στο μέλλον επιστρέφω

κι' αυταπάτες πια δεν τρέφω.

Σε μια υπαίθρια καντίνα

στα όνειρα σου μπαίνω σφήνα

ρίξε το γέλιο σου βροχή μου

να ξεδιψάσεις την ψυχή μου.

Πάμε ξανά στις ξαστεριές

ονείρων είμαστε σκιές

το σκοτάδι του ενός 

δυο μαζί το κάνουν φως.

Μουσική: Μπάμπης Στόκας

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας