Για δυο στιγμές μικρές, ανύπαρκτες, φθηνές,
μια μεγάλη μέρα θυσιάζω.
Μια μέρα που δεν αγοράζεται,
την πουλάω όσο όσο.
Την καταστρέφω, την πατάω, την διαλύω.
Ανταλλάσσοντας την χαρά με τον πόνο.
Για να μην μείνει τίποτα στο τέλος να θυμάμαι.
Και έτσι οδεύω προς το τέλος.
Αφήνομαι στις κατηφόρες.
Χωρίς φρένα, χωρίς μυαλό.
Για να καταλάβω κάτι που πάντα ήξερα.
Ότι το δάκρυ πάντα θα κοστίζει φθηνά και το χαμόγελο ακριβά.
Αν ήτανε να ξαναρθείς
εγώ θα το'χα νιώσει,
η νύχτα θα'ταν πιο γλυκιά
δεν θα'χε ξημερώσει.
Μέσα στο μαύρο του καπνού
λίγο πριν γίνει αέρας,
σκορπίσανε τα χρόνια μου
στο τέλειωμα της μέρας.
Αλλού κοιμάται το κορμί
κι αλλού ξυπνάει η ψυχή σου,
αυτό το δρόμο έμαθα
να περπατώ μαζί σου.
Aν ήτανε να ξαναρθείς
εγώ θα το χα νιώσει,
από το πρώτο σου φιλί
πως θα χες μετανιώσει.
Στίχοι: Πέγκυ Στεφανίδου
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.