Ερασιτέχνες εραστές

(Πάμε πολύ πίσω... για να δούμε ποιος θυμάται...)

Αυτή μας την φλόγα που μας κούραζε.
Ο άσκοπος χρόνος που αναζητούσαμε στα άδεια δωμάτια.
Γεμάτα καπνό και αλκοολ.
Γεμάτα αγάπη και πόνο.
Οι στιγμές που αφήναμε να φύγουν.
Οι ώρες που καταπίναμε μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Οι εραστές που επιτρέπαμε να μας λιώνουν.
Οι αγάπες που διώχναμε σκληρά.
Οι φίλοι που αγαπούσαμε με πάθος.
Η ζωή που γευτήκαμε μέχρι τέλους.
Από τις νότες κάποιου τραγουδιού ξεπετάγονται
και γυρίζουν πίσω.

Αν άργησα να έρθω να σε δω

Φταίει μια νάρκη που με κρατούσε

Παγιδεμένος στον ορθολογισμό

Να μείνω μακριά σου προσπαθούσε

Φταίνε τα λόγια των ειδικών

Που θεωρίες μου πουλούσαν

Υπάλληλοι γραφείων τουριστικών

Τη μαγική τους αγνοούσαν

Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει

Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει

Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη

Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη

Τη νύχτα ο μύθος οδηγούσε

Τους δήθεν εκλεκτούς για τη σκηνή

Για καλλιτέχνες ιδιόμορφους μιλούσε

Που η φύση προίκισε μαζί με τη ζωή

Τα ρούχα που σου ‘διναν να φοράς

Την άσπιλη ομορφιά σου μας στερούσαν

Όταν γυμνή ερασιτέχνες εραστές

Στα λόγια σου μεθούσαν

Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει

Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει

Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη

Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη

Ακόμα τις φωτογραφίες αποφεύγεις να κοιτάς

Αυτών που πλάι σου για το συμφέρον τους ποζάρουν

Πόσα κερδίζουνε ούτε νοιάζεσαι ούτε ρωτάς

Συχνάζεις στα υπόγεια που σε γουστάρουν

Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει

Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει

Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη

Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη

Στίχοι: Γιώργος Τσακαλίδης

Μουσική: Γιώργος Τσακαλίδης

Εκτέλεση: Ερασιτέχνες Εραστές