Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Τα όνειρα χτίζονται.

Ξεχάσαμε αυτές τις μελωδίες. Ξεχάσαμε το παρελθόν μας. Η Ελλάδα είναι τα τραγούδια της, που δένουν με τα βουνά και τις θάλασσες. Που ταξιδεύουν με τον αέρα της και ζουν από τη γη της.
Θα βρούμε ξανά τον δρόμο μας, θα ξεφύγουμε από το μίσος. θα αγαπήσουμε ξανά, αλλά ίσως θα μας μείνει μια πληγή. Ότι κάποτε υπήρξαμε κακοί άνθρωποι. Ότι αρνηθήκαμε αυτά τα τραγούδια. Ότι αρνηθήκαμε την Ελλάδα. Ότι αρνηθήκαμε αυτό που είμαστε. Ότι νικηθήκαμε από το κακό.

Για αυτούς που πονάνε, χαίρονται, διψάνε, πεινάνε, ονειρεύονται, ερωτεύονται, ελπίζουν.
Για αυτούς που ζουν ακόμα σε πείσμα των καιρών, μα πιο πολύ σε πείσμα των ανθρώπων που μας θέλουν χωρίς σκέψη, χωρίς ιστορία, χωρίς τραγούδια, χωρίς μουσική.
Για αυτούς αυτό το τραγούδι.


Τα όνειρα που μένουνε
μονάχα μες στη σκέψη
κανείς μην τα πιστέψει
τα σβήνει η ζωή.
Τα όνειρα που χτίζονται
κι αντέχουνε στο χρόνο
υφαίνονται με πόνο
χωρίς αναπνοή.

Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας
μα τόσο γλυκός,
είναι τόσο μεγάλη η ζωή
όταν ζεις διαρκώς,
κι έτσι φτάνεις στο τέρμα
χωρίς να 'χεις νιώσει μικρός
και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς
μα δεν είσαι νεκρός.

Τα όνειρα που παίρνουνε
για λίγο το μυαλό μου
μερώνουν τον καημό μου
μια τόση δα στιγμή.
Στα όνειρα που χτίζονται
το είναι μου κι αν δώσω
αξίζει να ΄ναι τόσο
βαριά η πληρωμή.

Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας
μα τόσο γλυκός,
είναι τόσο μεγάλη η ζωή
όταν ζεις διαρκώς,
κι έτσι φτάνεις στο τέρμα
χωρίς να 'χεις νιώσει μικρός
και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς
μα δεν είσαι νεκρός.

Στίχοι - Μουσική: Άκης Πάνου
Εκτέλεση: Λάμπρος Καρελάς

Λατρεύω αυτή την εκτέλεση, περισσότερο και από την πρωτότυπη.

6 σχόλια:

  1. ακης παντου αξεπεραστος ! ισως σου φανειο ακραιο δε ξερω αλλα αυτο το τραγουδι ηθελα να το ακουσω απο την Ελενη δημου την οποια θεωρω ειδικη φωνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει πολύ η Δήμου. Με αγγίζει απίστευτα η φωνή της. Θα το έλεγε με τον δικό της τρόπο.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  2. Τι ειναι πιο καταραμενο δεν ξερω...ακομη..
    Να εισαι ζωντανος αναμεσα σε "νεκρους"
    ή νεκρος μεσα σε ζωντανους?

    "Στεκομαστε γυμνοι απ'ονειρα,
    κατω απ΄τα μαυρα συννεφα,
    απογονοι του ΤΙΠΟΤΑ,
    πελατες της σιωπης..."
    (Διαφανα κρινα:"θα πεθαινω στο πλαϊ σου")

    Καλησπερα,ματια μου(ενας ηδη νεκρος...το αποφασισα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πρώτο είναι βασανιστικό και το δεύτερο μάλλον λυτρωτικό.
      Εγώ λέω να βασανιστώ λίγο ακόμη.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  3. Τόπος χωρίς τραγούδια είναι τόπος χωρίς μνήμη... χαμένος στους αέρηδες, ακίνητος και πεθαμένος.Ευτυχώς που έχουμε κι αυτά... μπορεί και να γίνουν αιτία για να ξαναζωντανέψουμε... ή έστω μία απ΄ τις αιτίες.
    Καλό σου απόγευμα!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.