Και έτσι χάνονται οι άνθρωποι,
φεύγουν, εξαφανίζονται.
Χωρίς τηλέφωνο, χωρίς γράμμα.
Έτσι απλά δικαιολογούμαστε, απολογούμαστε.
Λες και δεν ξέρουμε,
ότι αυτό που χάνουμε, αυτό που αποχωριζόμαστε,
είναι αυτό που δεν θελήσαμε να έχουμε.
Και έτσι καλύτερα χωρίς γιατί να πορευόμαστε.
φεύγουν, εξαφανίζονται.
Χωρίς τηλέφωνο, χωρίς γράμμα.
Έτσι απλά δικαιολογούμαστε, απολογούμαστε.
Λες και δεν ξέρουμε,
ότι αυτό που χάνουμε, αυτό που αποχωριζόμαστε,
είναι αυτό που δεν θελήσαμε να έχουμε.
Και έτσι καλύτερα χωρίς γιατί να πορευόμαστε.
Ξύπνησα νωρίς
βγήκα στο μπαλκόνι
πάλι δεν μπορείς
πάλι είμαι μόνη
Μου τηλεφωνείς
σύρματα που τρίζουν
πάλι νικητές
όσα μας χωρίζουν
Μπορεί να φταίει το γιατί
που πιο πολύ απ’ την αγάπη μας κυκλώνει
μπορεί να φταίει η εποχή
ο εγωισμός που τα παγόβουνα υψώνει
κουράστηκα κι αποχωρώ
θέλω έναν κόσμο πιο απλό
να μας ενώνει
Έχεις φοβηθεί
απ’ τις συγκινήσεις
έχω βαρεθεί
με τις αναλύσεις
Ξύπνησα νωρίς
βγήκα στο μπαλκόνι
πάλι δεν μπορείς
μα δε νιώθω μόνη
Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.