Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Ξύπνησα νωρίς.

Και έτσι χάνονται οι άνθρωποι,
φεύγουν, εξαφανίζονται.
Χωρίς τηλέφωνο, χωρίς γράμμα.
Έτσι απλά δικαιολογούμαστε, απολογούμαστε.
Λες και δεν ξέρουμε,
ότι αυτό που χάνουμε, αυτό που αποχωριζόμαστε,
είναι αυτό που δεν θελήσαμε να έχουμε.
Και έτσι καλύτερα χωρίς γιατί να πορευόμαστε.


Ξύπνησα νωρίς
βγήκα στο μπαλκόνι
πάλι δεν μπορείς
πάλι είμαι μόνη

Μου τηλεφωνείς
σύρματα που τρίζουν
πάλι νικητές
όσα μας χωρίζουν

Μπορεί να φταίει το γιατί
που πιο πολύ απ’ την αγάπη μας κυκλώνει
μπορεί να φταίει η εποχή
ο εγωισμός που τα παγόβουνα υψώνει
κουράστηκα κι αποχωρώ
θέλω έναν κόσμο πιο απλό
να μας ενώνει

Έχεις φοβηθεί
απ’ τις συγκινήσεις
έχω βαρεθεί
με τις αναλύσεις

Ξύπνησα νωρίς
βγήκα στο μπαλκόνι
πάλι δεν μπορείς
μα δε νιώθω μόνη

Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Εκτέλεση: Μελίνα Κανά 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.