Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.
Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013
Μη φεύγεις.
Ψάχνω να βρω λέξεις για να ντύσω αυτό το τραγούδι. Για να σου πω με λόγια αυτό που νιώθω. Τι να πω για κάτι που είναι καταδικασμένο να τελειώσει. Για κάτι που έχει ημερομηνία λήξης.
Μα και τι κρατά αιώνια;
Το θέμα είναι να ζήσεις τις στιγμές. Να αγαπήσεις χωρίς απαιτήσεις. Να ζήσεις την ζωή σαν ένα κυνήγι θησαυρού και όχι σαν μια έκπληξη, έλεγε κάποιος. Να ψάξεις για το αδύνατο και ας γνωρίζεις ότι δεν θα το φτάσεις. Να νιώσεις πράγματα ανείπωτα, που δεν περιγράφονται με λόγια ανθρώπινα. Να ζήσεις βασιλιάς μια καρδιάς που θα χτυπά για σένα μόνο.
Κάθε σταγόνα αγάπης που θα δώσεις, θα ανταμειφθείς με ένα ωκεανό χαράς. Και ας μην το νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Είναι σαν την παλίρροια. Πάντα μετά την άμπωτη, θα έρθει η πλημμυρίδα. Πάντα μετά την βροχή θα έρθει ο ήλιος, πάντα μετά την αγκαλιά θα έρθει το φιλί.
Αρκεί να ανοίξεις τα χέρια σου πέρα ως πέρα. Και να φαίνεται μόνο η ψυχή σου. Χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον.
Αυτό που ζούμε τώρα, αυτό είναι που αξίζει. Είναι αυτό που μετρά. Αυτό που μπορούμε να απολαύσουμε.
Το μέλλον; Το μέλλον είναι για αυτούς που δεν μπορούν να ζήσουν το παρόν και έτσι καταλίγουν να μην έχουν και παρελθόν.
Για αυτό λοιπόν μη σκοτεινιάζεις που φεύγεις. Να είσαι χαρούμενος που έστω και για λίγο ήσουν εδώ.
Μην πικραίνεσαι που η ζωή μας χωρίζει. Να είσαι ευτυχισμένος που την ζήσαμε.
Θέλω να σου φωνάξω ''Μη φεύγεις...'', αλλά ξέρω ότι στην ουσία δεν θα φύγεις ποτέ.
Και αυτό είναι το θαύμα της αληθινής αγάπης.
Εκ του ασφαλους αγαπη? Απο μακρια? Ε οχι,ρε φιλε,δεν το δεχομαι. Και δεν αρεσει να ζεις το τωρα,σαν κλεφτης στιγμων. Το "μαζι" ειναι η δυναμη και η χαρα. Αλλα εχει κοστος,απαιτει θυσια... και ειμαστε φυγοπονοι οι περισσοτεροι.
Εγώ πάλι θα διαφωνήσω με το απόφθεγμα "Να ζήσεις την ζωή σαν ένα κυνήγι θησαυρού και όχι σαν μια έκπληξη" αλλά θα πω ότι μου αρέσει η διασκευή που άκουσα.. Καλό σου βράδυ Μαρία!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.
Πάλι στεναχωρέθηκα αλλά μ'αρέσει τόσο εδώ και επιμένω να έρχομαι ενώ ξέρω πώς θα φύγω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη ανάρτηση, το κομμάτι δεν το είχα ξανα-ακούσει αλλά μου άρεσε...
Καληνύχτα Μαράκι.
Δεν θέλω να σε στεναχωρώ αλλά σε ευχαριστώ που περνάς.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Εκ του ασφαλους αγαπη?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο μακρια?
Ε οχι,ρε φιλε,δεν το δεχομαι.
Και δεν αρεσει να ζεις το τωρα,σαν κλεφτης στιγμων.
Το "μαζι" ειναι η δυναμη και η χαρα.
Αλλα εχει κοστος,απαιτει θυσια...
και ειμαστε φυγοπονοι οι περισσοτεροι.
http://agriomeli.blogspot.gr/2013/02/blog-post_12.html
για μενα αυτο εχει σημασια....το σφιχταγκαλισμα της ζωης...
οχι η φυγη...
ΠΟΤΕ Η ΦΥΓΗ...
Την ειλικρινη Καλημερα μου....
Να ζήσεις την ζωή σαν ένα κυνήγι θησαυρού και όχι σαν μια έκπληξη... και να ξέρεις πως δεν μ΄αρέσουν καθόλου οι εκπλήξεις.
ΔιαγραφήΦυγόπονοι δεν θα πει τίποτα.
Καλημέρα.
Εγώ πάλι θα διαφωνήσω με το απόφθεγμα "Να ζήσεις την ζωή σαν ένα κυνήγι θησαυρού και όχι σαν μια έκπληξη" αλλά θα πω ότι μου αρέσει η διασκευή που άκουσα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Μαρία!
Μμμμ και γω θα έπαιρνα όρκο πως κάπως έτσι ζεις. Από αυτά που διαβάζω δηλαδή.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ.