Παράπονο.

update: Αυτό το ΄΄διαμαντάκι΄΄ της Κανελλίδου δεν είναι παλιό και ας μοιάζει παλιό. Κυκλοφόρησε μόλις το 2008. Πληροφοριακά όλα αυτά για να επισημάνω ότι ακόμα γράφονται όμορφα τραγούδια.

Και κάπως έτσι ένα τραγούδι συνάντησε την ζωή.

Σε βλέπω καμιά φορά. Περνάς από τις μέρες μου έτσι στα γρήγορα. Όπως πέρασες και από την ζωή μου. Περνάς και αφήνεις αυτή την αδιαφορία σου και λίγη αγάπη. Δεν ξέρω γιατί το κάνεις. Αφού δεν μ΄αγαπάς. Δε μ΄αγάπησες ποτέ σου. Επειδή το είπες για μια στιγμή; Ίσως για εκείνη τη στιγμή να μ΄αγαπούσες. Αλλά για όλες τις άλλες; Έτσι ήθελες να δείχνεις απλά.

Ήθελες να ζήσεις τον μεγάλο έρωτα και να βγεις αλώβητος. Να ζήσεις μια μεγάλη αγάπη, να αγαπηθείς, αλλά να μην αγαπήσεις. Και έτσι μόνο πήρες και δεν έδωσες τίποτα. Ή μάλλον ότι έδωσες το ζήτησες πίσω. Όπως εκείνο το ''σ΄αγαπώ'', που έκανες λάθος που το είπες. Έτσι έλεγες. Ήταν λάθος. Μεγάλο λάθος.

Τα λόγια σου ακόμα τα θυμάμαι.

Δεν είμαστε εμείς φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Δεν θέλω να σε κοροϊδεύω. Δεν σ΄αγαπώ, αλλά υποφέρω μακριά σου. 

Πως είναι δυνατόν σε ρωτάω να υποφέρεις μακριά μου και να μη με θες κοντά σου;... πες μου.

Θέλω να στο ρωτήσω. Να σου πω πολλά που δεν σου είπα. Γιατί δεν στα είπα; Τώρα τα κρατώ μέσα μου και με καίνε.

Παράπονο όμως το έχω ακόμα.

Να έρθεις τώρα και ας είναι πλέον αργά.

Να μου πεις ότι εκείνη την στιγμή με αγάπησες. Ότι δεν ήταν μόνο λόγια. Και να μην το πάρεις πίσω αυτή τη φορά. Χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να δώσεις ή να υποσχεθείς κάτι .

Να μου πεις ότι ήμουν κομμάτι σου, όπως ήσουν και συ για μένα.

Να μου πεις ότι με θέλησες, έστω και μια στιγμή, πίσω.

Ότι σκέφτηκες να προσπεράσεις όλα τα εμπόδια, όλα τα ''μη'' που έφτιαχνες στο μυαλό σου, όλα τα ''πρέπει'' και να τρέξεις κοντά μου.

Τι σε κράτησε δεν ξέρω μακριά μου.

Εγώ όμως ξέρω τι ένιωθα.

Ένιωθα μια απέραντη αγάπη από σένα, όσο και να προσπαθούσες να την κρύψεις. Δεν κρυβόταν.

Και όσο περισσότερο ένιωθα να μ΄αγαπούσες, τόσο περισσότερο το έβαζες στα πόδια.

Παράπονο το΄χω.

Και ας ξέρω πως δεν το έχεις πλέον στο μυαλό σου.

Μια εξήγηση, ένα γιατί.

Έτσι... για τα βράδια που έλιωνα για σένα, που ξενυχτούσα, που κατέστρεφα το σώμα μου και το μυαλό μου. Και συ δε μου έριχνες ούτε ένα βλέμμα. Ούτε μια λέξη.

Για εκείνες τις νύχτες μόνο.

Όχι από αγάπη πλέον....

Απ΄την πρώτη στιγμή σε αγάπησα,απ΄την πρώτη στιγμή

κι από τότε τα μάτια μου τα΄κλεισα το σκοπό μου είχα βρει

Την καρδιά μου πώς χτύπαγε μέτρησα στο δικό σου φιλί

απ΄τον έρωτα μόνη μου μέθυσα, εσύ δεν ήπιες πολύ

Παράπονο το΄χω ν΄ανοίξεις μια μέρα την πόρτα

να πεις σ΄αγαπάω και έλα να πάμε μια βόλτα

παράπονο το΄χω μια μέρα απ΄το σπίτι να λείπω

και όταν γυρίσω να νιώσω πως μπαίνω σε κήπο

Σαν καπνός που ανεβαίνει και χάνεται η δική μας ζωή

σ΄ένα σπίτι που πάνω μας κάθεται και μας πέφτει βαρύ

Την καρδιά μου πώς χτύπαγε μέτρησα στο δικό σου φιλί

απ΄τον έρωτα μόνη μου μέθυσα, εσύ δεν ήπιες πολύ

Παράπονο το΄χω ν΄ανοίξεις μια μέρα την πόρτα

να πεις σ΄αγαπάω και έλα να πάμε μια βόλτα

παράπονο το΄χω μια μέρα απ΄το σπίτι να λείπω

και όταν γυρίσω να νιώσω πως μπαίνω σε κήπο

Στίχοι: Γιώργος Κρητικός

Μουσική: Στέφανος Κόκκαλης

Εκτέλεση: Αλέκα Κανελλίδου

Η φωτογραφία είναι από τις Σέρρες.