Το 1990 μια μπάντα με ένα περίεργο και αρχαιοπρεπές όνομα ήρθε και εγκαταστάθηκε στις κασέτες μας. Πολύ ρομαντικοί για να είναι ροκ, πολύ ανατρεπτικοί για να είναι ποπ. Ήρθα για να μείνουν. Ακόμα και όταν έφυγαν, ξανάρθαν, ξαναέφυγαν, ξανάρθαν....
Οι Πυξ Λαξ είναι μια παρεξηγημένη μπάντα. Ίσως γιατί ήταν πολύ εμπορική. Και οι Έλληνες το εμπορικό το εντάσσουμε αυτομάτως στο μη ποιοτικό. Το ότι είναι κάτι εμπορικό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι και ποιοτικό. Όπως και το αντίστροφο.
''Τι άλλο να πεις πιο απλά'' λεγόταν το πρώτο τους άλμπουμ. Εγώ θα σας πάω στο 1991. Τότε που οι καιροί ήταν ζόρικοι.
Μια δουλεία που αγάπησα. Όλοι τους πολύ αθώοι ακόμα, σχεδόν ανυποψίαστοι. Μια δουλειά με ποπ καταβολές από τα 80ς, κυρίως ερωτικού περιεχομένου, αλλά με κάτι διαφορετικό. Αυτό το κάτι που μας έκανε να μην ξέρουμε σε πια κασέτα να τους γράψουμε, σε ποια ραδιοφωνική εκπομπή να τους ακούσουμε, σε ποιο γούστο να τους εντάξουμε.
Και έτσι ζηλέψαμε τις γρήγορες νότες τους.
Ακροβατήσαμε ανάμεσα στο συναίσθημα και στην λογική.
Όλοι οι πουλημένοι της γης ενωθήκαμε.
Και προσπαθήσαμε ακόμα μια φορά και ας ξέραμε ότι όλα είχαν τελειώσει.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ήλιοι που το χειμώνα μας μελαγχολούν, πρίγκιπες από την δυτική όχθη, μπαμπούλες που τραγουδάνε μόνοι τις νύχτες, παλιάτσοι που τους τελειώνουν τα τραγούδια, στίλβες, χρυσόψαρα...
Τραγούδησαν μεγάλα τραγούδια, έδωσαν τεράστιες συναυλίες, αγαπήθηκαν, τσακώθηκαν, χώρισαν...
Η σπιρτάδα όμως και η λάμψη εκείνης της δουλειάς δεν υπήρχε σε κανένα από τα επόμενα άλμπουμ. Δεν λέω ότι δεν μου άρεσαν. Πολλά τραγούδια αγαπώ και από τα επόμενα. Ειδικά η Στίλβη νομίζω ότι ήταν η καλύτερή τους δουλειά, από άποψη παραγωγής, επιλογής τραγουδιών, και φυσικά ερμηνείας. Απλά μεγαλώνοντας, και δεν εννοώ ηλικιακά, έχαναν σιγά σιγά την όρεξη και το πάθος του πρωτάρη και αποκτούσαν την ψύχρα του επαγγελματία.
Δεν πειράζει όμως. Αυτό που μένει είναι πάντα αυτό που αξίζει. Μας άφησαν πολύ καλά τραγούδια. Και το σημαντικότερο, την μεγαλύτερη φωνή που έχει περάσει από το ελληνικό πεντάγραμμο τα τελευταία 30 χρόνια. Τον Μπάμπη Στόκα.
Τόσα χρόνια μετά οι καιροί παραμένουν ζόρικοι.
To αγαπώ το συγκρότημα... απλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι επιλογές σου είναι και δικές μου αγαπημένες επιλογές!
Καληνύχτα Μαράκι...
Όμορφη μουσική. Καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι σιγουρα το πιο ολοκληρωμενο συγκροτημα που περασε τα τελευταια 20 χρονια, αγαπημενο μου πολυ
ΑπάντησηΔιαγραφήστιχοι και μουσικες που εγραψαν τη δικη τους ιστορια και επηρεασαν τα μουσικα πραγματα
Έχουν δώσει αρκετά διαμάντια πραγματικά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου, Μαρία!
Σας ευχαριστώ φίλοι μου για την ανταπόκριση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχετε και καλό τριήμερο.
Πω, πω και πήγα να χάσω τους λατρεμένους μου.Πολύ ωραίο το αφιέρωμά σου στους αξεπέραστους "ΠΥΞ ΛΑΞ"!Και λίγα έγραψες γι΄ αυτά τα τέρατα της μουσικής σκηνής, αλλά μπράβο σου.Κι όταν μιλάω γι΄ αυτό το συγκρότημα το μυαλό μου δε μπορεί να μην πηγαίνει στο μεγάλο συνθέτη Μάνο Ξυδούς που ήταν κι η ψυχή του συγκροτήματος με το Φίλιππο.Έχω όλη τη δισκογραφία τους φυσικά κι όταν χώρισαν στενοχωρήθηκα.Δεν πειράζει όμως τους παρακολουθώ τώρα ξεχωριστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά Μαρία που μου τους θύμησες!Την καλημέρα μου!:-)
Aπλά αγαπημένοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ προσωπικά για το αφιέρωμα. Είναι το άλμπουμ που θα είναι πάντα στη μνήμα και στην καρδιά μου.
Νίκο και Μαρία σας ευχαριστώ για τα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχετε.