Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι.


Μη μελαγχολείς που έφυγε το καλοκαίρι,
μπορεί να τελείωσε αλλά δε πήρε τίποτα μαζί του.
Γυρίσαμε όλο τον κόσμο μαζί, γυρίσαμε όλο το σύμπαν.
Ζήσαμε μερικές στιγμές που αξίζουν αιώνες.
Άλλοι ζουν αιώνες χωρίς στιγμές σαν τις δικές μας.
Μη μου λες ότι δεν έχεις τίποτα.
Πες μου ποιος ζει καλοκαίρι μες το χειμώνα;
Πες μου ποιου η καρδιά ζεστάθηκε όσο η δική μας;
Πες μου ποιος θνητός έζησε τόσο ολοκληρωτικά;
Ποιος χώρεσε όλο τον κόσμο σε μια αγκαλιά;
Ποιου η ψυχή σπαρτάρισε τόσο πολύ όσο η δική μας;

Μη στεναχωριέσαι για αυτά που δεν αποκτήσαμε,
αυτά που κρατάμε μέσα μας είναι χρυσός.
Τόσος πλούτος αγάπη μου δεν ζυγίζεται με ανθρώπων σταθμά.
Είναι η περιουσία σου, είναι αυτά που θα σε κάνουν να συνεχίσεις.
Και έτσι όπως νομίζεις ότι χανόμαστε,
από εκείνες τις στάχτες θα γεννηθούμε ξανά,
όσες φορές και να πεθάνουμε.
Γιατί είναι τόσο μεγάλο αυτό που αποκτήσαμε,
που όσο και να το θέλουμε δε βγαίνει από μέσα μας.
Ο Ελύτης θα είναι για πάντα δικός μας.
Το Παρίσι πάντα θα μας καλεί
και ζωή θα μας ευγνωμονεί που της δώσαμε αξία.

Πάντα θα είμαι δίπλα σου.
Θα είσαι δικός μου όσο και γω δική σου.
Δεν χωρίζουν έτσι οι άνθρωποι αγάπη μου.
Μπορεί να χωρίζουν οι ζωές,
μα οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν τόσο πολύ ζουν μαζί ισόβια.
Πέρα απ΄τους ανθρώπινους νόμους,
πέρα από θέλω και πρέπει.
Αυτή είναι η ευλογία μας.

Για σένα όλα αγάπη μου, για μας τους δυο, για εκείνη την εικόνα... χέρι με χέρι.


Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Η φωτογραφία είναι την Γλύφα Φθιώτιδος

7 σχόλια:

  1. Χαίρομαι για την αισιοδοξία και την τρυφερότητα
    του κειμένου, που έρχεται σε αντίθεση με την
    απαισιοδοξία και την τραχύτητα που δίνει ο Ελύτης εδώ..
    Ενάντια λοιπόν σε Θεούς και δυνάμεις, ενάντια σε καταστάσεις μα και ενάντια σε Ελύτη κι Αρβανιτάκη!!χαχαχα
    Καλή Κυριακή Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με διαπέρασαν απανωτά ρίγη όσο διάβαζα το κείμενό σου πριν από τους στίχους του τραγουδιού...
    Θαυμάζω τον τρόπο που εκφράζεσαι, είναι απίθανος...
    Μπράβο Μαρία μου... :-) Κουράγιο και καλή δύναμη αν περνάς κάτι δύσκολο αυτόν τον καιρό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το λάτρεψα το κείμενο...
      Το αναδημοσίευσα εδώ:
      http://miaanapnoi.blogspot.gr/2013/02/tatragoudiablogspotgr.html .
      Φυσικά ανέφερα τόσο το όνομα το δικό σου όσο και του blog σου.
      Τέτοια κείμενα από τέτοια ταλέντα είναι για να τα θαυμάζουν όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι...!
      Αν έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα με αυτή την πρωτοβουλία μου, ενημέρωσέ με μέσω κάποιου σχολίου και θα αποσύρω αμέσως την ανάρτηση που έκανα.
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι πολύ που τα κείμενά μου δημιουργούν τέτοια συναισθήματα.
      Σε ευχαριστώ για όλα και για την αναδημοσίευση.

      Διαγραφή
  3. Είδα την αναδημοσίευση στην Μαρια Π. Το λάτρεψα..

    Μερικές φορές διαβάζω ανάλογα κείμενα, ανάλογα συναισθήματα που βγαίνουν τόσο όμορφα μέσα απο λέξεις και αναρωτιέμαι.. πόσα κρύβουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι για να φτάνουν στο σημείο να γράφουν έτσι? άραγε είναι η ζωή, τα ίδια τους τα βιώματα ή απλά η ευαίσθητη ψυχή τους ακόμα και στα βιώματα άλλων?

    Να συνεχίζεις να γράφεις τόσο όμορφα. Σε φιλώ γλυκά! Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα δεν είναι αυτά που κρύβεις, αλλά αυτά που εκφράζεις. Είναι ωραίο ο άλλος να ξέρει τι νιώθεις. Δεν ωφελεί να νιώθεις απλά και να μην το εξωτερικεύεις, με όποιον τρόπο.

      Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια.

      Φιλιά.

      Διαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.