Όλα τα πήρε το καλοκαίρι.

Μη μελαγχολείς που έφυγε το καλοκαίρι,
μπορεί να τελείωσε αλλά δε πήρε τίποτα μαζί του.
Γυρίσαμε όλο τον κόσμο μαζί, γυρίσαμε όλο το σύμπαν.
Ζήσαμε μερικές στιγμές που αξίζουν αιώνες.
Άλλοι ζουν αιώνες χωρίς στιγμές σαν τις δικές μας.
Μη μου λες ότι δεν έχεις τίποτα.
Πες μου ποιος ζει καλοκαίρι μες το χειμώνα;
Πες μου ποιου η καρδιά ζεστάθηκε όσο η δική μας;
Πες μου ποιος θνητός έζησε τόσο ολοκληρωτικά;
Ποιος χώρεσε όλο τον κόσμο σε μια αγκαλιά;
Ποιου η ψυχή σπαρτάρισε τόσο πολύ όσο η δική μας;

Μη στεναχωριέσαι για αυτά που δεν αποκτήσαμε,
αυτά που κρατάμε μέσα μας είναι χρυσός.
Τόσος πλούτος αγάπη μου δεν ζυγίζεται με ανθρώπων σταθμά.
Είναι η περιουσία σου, είναι αυτά που θα σε κάνουν να συνεχίσεις.
Και έτσι όπως νομίζεις ότι χανόμαστε,
από εκείνες τις στάχτες θα γεννηθούμε ξανά,
όσες φορές και να πεθάνουμε.
Γιατί είναι τόσο μεγάλο αυτό που αποκτήσαμε,
που όσο και να το θέλουμε δε βγαίνει από μέσα μας.
Ο Ελύτης θα είναι για πάντα δικός μας.
Το Παρίσι πάντα θα μας καλεί
και ζωή θα μας ευγνωμονεί που της δώσαμε αξία.

Πάντα θα είμαι δίπλα σου.
Θα είσαι δικός μου όσο και γω δική σου.
Δεν χωρίζουν έτσι οι άνθρωποι αγάπη μου.
Μπορεί να χωρίζουν οι ζωές,
μα οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν τόσο πολύ ζουν μαζί ισόβια.
Πέρα απ΄τους ανθρώπινους νόμους,
πέρα από θέλω και πρέπει.
Αυτή είναι η ευλογία μας.

Για σένα όλα αγάπη μου, για μας τους δυο, για εκείνη την εικόνα... χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

τ’ άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία

το ραντεβού μας η ώρα μία.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι

την εκκλησούλα με το καντήλι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

με τα μισόλογα τα σβησμένα

τα καραβόπανα τα σχισμένα.

Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια

όλα τα πήρε τα πήγε πέρα

τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Η φωτογραφία είναι την Γλύφα Φθιώτιδος