Παράπονό μου, των ματιών μου το μαύρο.
Των χεριών μου το μετάξι, του κορμιού μου η ηδονή.
Του φευγιού σου η πίκρα, τις νύχτες μου κυβερνά.
Της αγάπης σου η γλύκα, τις μέρες μου γεμίζει.
Έλα να σε κοιμίσω στο στήθος μου,
να σε τραβήξω από την ξένη γη,
να χαθείς στο ατέλειωτο της πατρίδας μου.
Και όσο μπορείς ακόμα και μ΄αγαπάς,
όσο μπορείς ακόμα να με νιώθεις δίπλα στο μαξιλάρι σου,
έτσι σπουδαία θα μπλέκονται οι ζωές μας,
νιώθοντας τις ώρες υπέροχα να γεμίζουν την μοναξιά μας.
Μάτια μου, σ΄ αγαπώ.
Μέσα στις λίμνες των ματιών μου,
σαν των Ιωαννίνων δυο,
φάντασμα η κυρά Φροσύνη,
να πνίγεται κι εγώ να ζω.
Μάτια μου, μάτια μου,
λιμνοθάλασσες καθρέφτες,
να περνάς, να κοιτάς
και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες.
Στις θάλασσες των ομματιών μου,
σαν του Ευξείνου Πόντου δυο,
πέσε να δροσιστείς μωρό μου
και μη φοβάσαι εγώ είμ' εδώ.
Μάτια μου, μάτια μου,
λιμνοθάλασσες καημένες
να βουτάν' οι καρδιές
και να βγαίνουν στεγνωμένες
Στίχοι - Μουσική: Ορφέας Περίδης
Εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.