Ανεβάσαμε.

Πάμε μια βόλτα στην πόλη.
Έχει κρύο απόψε και θέλω αγκαλιά.
Τι κι αν νιώσαμε για μια στιγμή να φεύγει η χαρά.
Τι κι αν πνίξαμε για λίγο την αγάπη.
Παραδοθήκαμε σε μια αδιέξοδη σπατάλη,
δεν νιώσαμε την ζωή να φεύγει.
Παγωμένοι και κλαμένοι
σωθήκαμε από τα δύσκολα,
σωθήκαμε από εμάς.
Άσε με να περάσω το χέρι μου στο χέρι σου.
Να ξεχάσω για λίγο αυτό που με τρώει.
Μπορεί αύριο να μην ζούμε.
Αυτή την ψύχρα που την κάναμε ζέστη,
ποιο σύμπαν μπορεί να καταστρέψει.
Έτσι θα υπάρχει και θα ανθίζει ανάμεσα στα αστέρια.
Θα φεγγοβολά και θα τυφλώνει το σκοτάδι.

Ανεβάσαμε την τέντα στο μπαλκόνι, 

ανεβάσαμε και λίγο τα ρολά.

Κι ένας ήλιος στο δικό σου παντελόνι

κάτι μου `κανε και γέλασα τρελά

και τραλαλά και τραλαλά.

Δε με νοιάζει που τραβάμε και πώς ζούμε, 

δε με νοιάζει που δεν κάναμε λεφτά.

Την αγάπη μια ζωή θ΄ απομυζούμε

και στους δρόμους θα φιλιόμαστε κλεφτά.

Ανεβάσαμε την τέντα στο μπαλκόνι

κι όλα, μάγκα μου, ωραία και καλά.

Ανεβάσαμε στ΄ αμάξι την κεραία, 

ανεβάσαμε και τ΄ άστρα στο καπό.

Κι όπως ψάχναμε τα λόγια τα μοιραία 

κάτι μ΄ έπιασε και σου `πα "σ΄ αγαπώ"

και πω πω πώ και πω πω πώ.

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Λίνα Νικολακοπούλου


Η φωτογραφία είναι από το Πευκί Ευβοίας.