Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Η εικόνα του χειμώνα.

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις. 
Κωνσταντίνος Καβάφης


Του χειμώνα τα λουλούδια πιο χρωματιστά μοιάζουν.
Και είναι συνήθως πιο δυνατά, πιο ανθεκτικά.
Σκεπασμένα από το χιόνι,
παραδομένα στους ανέμους.
Λάμπουν στη μουντίλα της βροχής.
Σαν τους καλούς ανθρώπους.
Που είναι τόσοι λίγοι.
Ανθεκτικοί και αγνοί.
Ακόμα και στην βαρυχειμωνιά των ψυχών.
Ακόμα και στο χαλάζι του μίσους.
Και τόσο τολμηροί που δεν φοβούνται να είναι καλοί.


Απ’ το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά

Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ’ τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή

Τι σου `δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή

Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ’ άθλια τα χρόνια που μισείς

Σ’ ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ’ όνειρά σου
σ’ ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Η φωτογραφία είναι από την Κωνσταντινούπολη.

10 σχόλια:

  1. "Τι σου ΄δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι..."!Καταπληκτικό, αλλά και πολύ μελαγχολικό κομμάτι των αξεπέραστων ΠΥΞ-ΛΑΞ!
    Πάντως αυτές τις μέρες που ξαναγύρισε ο χειμώνας δε θα κρατήσω μελαγχολία.Όπου να ΄ναι η Άνοιξη θα μπει για τα καλά κι ελπίζω να φωλιάσει και στις ψυχές μας!
    Καλό σου βράδυ και να περάσεις υπέροχο και ξεκούραστο τριήμερο!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου,

    Πόσο όμορφο το κομμάτι...μελαγχολικό...και δεν θέλω άλλη μελαγχολία είχα πολύ τις τελευταίες μέρες....

    Ελα μπήκε η Άνοιξη .....

    (πολυ ωραία η φωτό....κάποτε θα πάω στην πόλη...κάποτε....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να πας στη Πόλη για να την ερωτευτείς και συ.
      Φιλάκια και καλά κούλουμα.

      Διαγραφή
  3. Ουφφ, καλημέρα Μαρία..
    Όποιος έχει ηλικιωμένο με Αλτσχάιμερ, θα νιώσει
    βαθιά τον στίχο:
    "Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
    σύμμαχος με τ’ άθλια τα χρόνια που μισείς.."

    Το κείμενό σου είναι αριστουργηματικό, ειδικά το τελείωμά του· μου θύμισε το "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία", του Κάλβου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. γεια!!
    αν θες παιξε στο νεο μπλογκοπαιχνιδο μου :
    http://stefanosmedia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_17.html

    και γινε μελος στο μπλογκ μου αν θες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θέλει τόλμη να ανθίζεις τον χειμώνα. Είτε ως λουλούδι, είτε ως άνθρωπος. Σοφά τα λόγια σου. Το τραγούδι και οι στίχοι απ' τα πιο αγαπημένα.
    Ό,τι έχει τη σφραγίδα του αξέχαστου Μάνου, μου προκαλεί συγκίνηση και δέος.

    Με το καλό να μας έρθει η Άνοιξη Μαρία μου!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.