μη λυπάσαι,
όλα κάποτε τελειώνουν,
ακόμα και αυτά που φαίνονται ότι θα κρατήσουν για πάντα...
Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.
Καλησπέρα, Μαρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι λίγο πολύ έχουμε ξεστομίσει βαριές κουβέντες, λόγια αγάπης βαθιάς, όμως έρχεται και η στιγμή που ειπώνονται και οι άλλες βαριές κουβέντες...
Αναρωτιέσαι τότε πού χάθηκε ο έλεγχος στην πορεία και τα όμορφα συναισθήματα συννεφιάζουν. Η θλίψη είναι αναπόφευκτη.
Αν μπορείς να το σώσεις, καλώς, αλλιώς πορεύεσαι με τη μοναξιά στην ψυχή!!!
Το τραγούδι βγάζει με τη μελωδία, κόντρα στα λόγια, μια ειρωνία, μια πικρία μέσα από μια ελαφρότητα στον ρυθμό.
Όσο για τα σαράντα, ας τ' αφήσουμε καλύτερα ως θέμα...
Είδες πώς μάς "τσιμπάς" με τις μουσικές επιλογές σου ; Τον καθένα σε διαφορετικό μουσικό κομμάτι φυσικά.
Πολύ όμορφο σχόλιο. Σ΄ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΣε βρήκα τελείως τυχαία και έχω χαρεί, αυτό το τραγούδι το αγάπαω ιδιαίτερα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω τη μουσική και παλιά έφτιαχνα και εγώ κασσέτες και εκεί μέσα έκρυβα ραβασάκια για το έρωτα μου τότε.. ήμουν Β' Γυμνασίου και αυτός Α' Λυκείου και ήταν γείτονας! Τότε μιλάγανε τα τραγούδια για εμάς.. Τι μου θύμησες!!!