Ο ένας μπαίνει από απελπισία και ο άλλος από ευθυνοφοβία.
Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζετε...
Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.
Το αγαπω αυτο το τραγουδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοίγω πόρτες το πρωί
κλείνω το μάτι στη ζωή
αυτή η αγάπη
δεν θ’ αφήσω να χαθεί
Θυμίζει πολλά...
ΔιαγραφήΚαλησπέρα.