Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.
Πέμπτη 22 Μαΐου 2014
Κόκκινα γυαλιά.
Κλείσε τα μάτια σου και πες μου πόσο πολύ μ΄αγάπησες,
πόσο σου γέμισα το τίποτα, πόσο σου ανακάτεψα την ζωή.
Πόσο μπόρεσα να ζήσω μέσα σου;
Πόσες φορές σκότωσες αυτό που νιώθω για σένα;
Άνοιξε το παράθυρο.
Ο ήλιος θα βγει ξανά και σήμερα το πρωί.
Ακόμα και για αυτούς που δεν ξέρουν ν΄αγαπούν.
Ακόμα και για αυτούς που δύσκολα ξεχνούν.
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.
Ισως να ειναι και το μονο τραγουδι του Κραουνακη που μαρεσει τοσο πολυ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπεροχο ..
Αγαπημένο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ φίλες μου για τα σχόλια σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.