Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Δίδυμα φεγγάρια.


Πότε θα σταματήσουμε να κλαίμε;
Τα δάκρυα δεν θα στεγνωνόσουν ποτέ.
Θα ζήσουμε και μεις μιαν Άνοιξη;
Ο Χειμώνας είναι πιο μεγάλος.
Υπάρχει για μας Θεός;
Έχουμε την θάλασσα.
Γιατί μ' αγαπάς;
Έτσι, δίχως λόγο.
Ποιος είναι ο εχθρός της αγάπης;
Η αγάπη δεν έχει εχθρούς.

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο;
Γιατί να γλιτώσει; Δεν θα γλιτώσει...


Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα `θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα `θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ’ αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ’ ανάβω στην καρδιά

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ’ τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Στίχοι: Κώστας Φασουλάς
Μουσική: Μάριος Τόκας
Εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος & Αλέκα Κανελλίδου

10 σχόλια:

  1. Αχ Μαρία μου... Ανεπανάληπτα όμορφο κομμάτι... Πόσο με έχει ταξιδέψει κι εμένα... Είναι, μάλιστα, ιδιαίτερο...

    Για καλό μπαίνω εγώ εδώ μέσα και φεύγω πάντα βουρκωμένη; Χαχαχα...

    -Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ'τον άλλον;
    -Γιατί να γλιτώσει; Δεν θα γλιτώσει...

    Άγγιξες ευαίσθητες χορδές, υπέροχη.
    Καλή σου νύχτα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν όντως κάποιος θα γλυτώσει, ας γλυτώσει θα έλεγα..
    Καλό απόβραδο Μαριώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όποτε μπαίνω τελικά στο χώρο σου Μαρία μου θα με κάνεις να αναπολώ με τέτοιες κομματάρες!Κι όχι βέβαια πως δε μ΄ αρέσει!Κάνω σαν το "βαράτε με κι ας κλαίω"!χαχαχα!
    Πάντως είμαι αισιόδοξος και νομίζω πως όλοι θα γλιτώσουμε, γιατί για μας θα υπάρχει πάντα ο Θεός, αφού μας έδωσε τόση θάλασσα για να μπορούμε ακόμα να ονειρευόμαστε!
    Χαρούμενο βράδυ να περάσεις!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ όμορφο κομμάτι και ρομαντικό!Απ΄ τ΄ αγαπημένα μου!
    Να ΄σαι πάντα καλά και να περάσεις μια υπέροχη εβδομάδα!Φιλιά!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. η αγαπη δεν έχει εχθρους όντως
    α ρε Μαρία
    τι τραγουδι έβαλες
    σ ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.