Θέλω τη μέρα που θα φύγεις.

Αφήνοντας την ψυχή σου πάνω στο τραπέζι,

παίρνεις την δική μου και φεύγεις.
Και δεν κοιτάς πίσω σου τι μένει.
Μέσα στις βαλίτσες σου υπάρχω και γω,
και γω δεν θέλω να φύγω.
Σου δείχνω τον δρόμο να γυρίσεις πίσω.
Πίσω στην παγερή μας συνήθεια.
Μα η φλόγα της καρδιά σου, μου διαλύει κάθε μου προσμονή.
Δεν ζω, δεν υπάρχω, θέλω μονάχα να καώ από αυτή.
Χίλιες νύχτες γεύτηκα την φωτιά σου.
Στροβιλιζόμουν χωρίς προσδοκία,
χανόμουν στο μεγάλο σου τίποτα.
Η κρυφή σου ικανοποίηση, μου τσαλάκωνε τον εγωισμό
και τα ψίχουλα της αγάπης σου μου τάιζαν την θλίψη.

Μα η μέρα της δικής μου φλόγας ήρθε, αδίστακτη και σκληρή.
Χωρίς συγχώρεση, χωρίς οίκτο.
Και δεν άφησε τίποτα από σένα πίσω να μαζέψεις.
Σαν άλλοι άνθρωποι κι δυο πορευτήκαμε στα ίδια βήματα.
Για να ανακαλύψω μετά ότι ήσουν και θα είσαι ο μοναδικός μου σωτήρας.

Και τι μπορώ να πω για σένα 

που να 'ναι εσύ

λέξεις με δέρμα και μαλλιά

γραμματικές για την αφή

χέρια πλεγμένα.

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις 

απ' το πρωί να μου γελάς

κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις

να είναι σαν να μ' αγαπάς.

Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι 

και να 'σαι εσύ

τα γέλια σου σαν τα νερά

μια ήσυχη λέξη στ' αυτί

και να νικάμε.

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος