Ένα φιλί.

Ένα φιλί, μόνο ένα.

Όταν με δεις, 

όταν δεν θα μ΄αγαπάς πια, 

όταν τα σώματά μας δεν θα ηδονίζονται πλέον,

όταν οι σκέψεις μας δεν θα διασταυρώνονται

και η γη δεν θα γυρνά για μας.

Όταν δεν θα είμαστε πια σπουδαίοι και σημαντικοί,

ανάξιοι στις μοίρας τα γραμμένα.

Όταν τα όνειρά μας δεν θα είναι κοινά,

όταν θα κοιμόμαστε σε χωριστά κρεβάτια,

χωριστές ψυχές, χωριστά δωμάτια.

Τότε θέλω ένα φιλί, μόνο ένα φιλί...

Μπρος να βάλει όλα αυτά που αφήσαμε να φύγουν...

Ποιος σκότωσε τα όνειρα πες

Ποιος έκοψε τόσες στιγμές

Τις μικρές ανθισμένες χαρές

Δείξε μου ποιος

Ποιος χρόνος περνώντας και αυτός

Με ένα δρεπάνι σκυφτός

Μου στέρησε όλο το φως

Αχ ένα φιλί

Στην πόλη οδηγώντας αργά

Τα σπίτια μπαλκόνια γυρτά

Ζωές που θα κρύβουν και αυτά

Πως έγινε δες

Πως στένεψαν τόσο οι οροφές

Πως γίναν φωτιά οι καρδιές

Ποιος σκότωσε τα όνειρα πες

Ένα φιλί

Και τα όνειρα γίνονται πάλι

Θέλω ένα φιλί

Μόνο ένα φιλί

Η ζωή δανεική και μικρή

Μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη

Θέλω ένα φιλί

Μόνο ένα φιλί

Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά

Στους δρόμους που η πόλη σχολά

Απρόβλεπτη που είναι η ομορφιά

Πάλι γελάς

Αμήχανα λίγο κοιτάς

Τι κοιτάς

Αγκαλιά να με πάρεις δες

Κανείς δεν μας σκότωσε εμάς

Ένα φιλί

Και τα όνειρα γίνονται πάλι

Θέλω ένα φιλί

Μόνο ένα φιλί

Η ζωή δανεική και μικρή

Μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη

Θέλω ένα φιλί

Μόνο ένα φιλί

 Στίχοι: Νίκος Μωραϊτης 

Μουσική: Ρους

Εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Ένα Φιλί Από Δυόσμο.

Ένα φιλί που ενώνει κόσμους αταίριαστους.

Όλη γη ένα φιλί, 

ένα φιλί που φτιάχνει τους ανθρώπους καλύτερους,

που ανοίγει δρόμους τρελούς και πράσινους,
δίπλα σε θάλασσες,
δίπλα σε λιβάδια με παπαρούνες,
δίπλα σε μια γλάστρα δυόσμο...

Ένα φιλί ήταν μόνο

μα ένα φιλί ήταν τόσα πολλά

Ένα φιλί δικό σου 

πιο ακριβό από χίλια φιλιά

Ένα φιλί από σένα 

άνοιξε όλα του τα μυστικά

Κι άλλο φιλί κανένα

το χρόνο τώρα πια δε σταματά

Όλη η σιωπή

σε ένα φιλί

Ένα φιλί από δυόσμο

χώρισα από το κόσμο

κι η νύχτα με βγάλε στην ερημιά

Μια ανατολή φως μου ,με ένα φιλί δως μου

ένα φιλί από βροχή και φωτιά

Ένα φιλί δικό σου

κι ας είναι σαν τα φιλιά που σκορπάς

Που δίνεις στο όνειρο σου 

κι έχεις ξεχάσει το πρωί που ξυπνάς

Μα ενώ τη πόρτα κλείνεις 

από τα χείλη σου φεύγει πουλί

Που τα φτερά του ανοίγει

κι ανεβαίνει στου ουρανού το νησί

Μια αναπνοή

με ένα φιλί

Ένα φιλί δως μου 

μια ανατολή φως μου,

η νύχτα με έβγαλε στο πουθενά

Χώρισα από το κόσμο

ένα φιλί από δυόσμο

κι όλο το δρόμο εγώ θα βγάλω ξανά

Μια ανατολή φως μου 

ένα φιλί δως μου

ένα φιλί από δυόσμο 

χώρισα από το κόσμο

κι η νύχτα με βγάλε στην ερημιά

Μια ανατολή φως μου 

με ένα φιλί δως μου,

ένα φιλί από βροχή και φωτιά

Στίχοι: Φάμελλος Μανώλης

Μουσική: Φάμελλος Μανώλης

Εκτέλεση: Μποφίλιου Νατάσσα

Κάτι Ελλάδες.

Κάτι Ελλάδες που δεν έχουν ανάγκη κανένας να τις χαϊδεύει τα αυτιά.
Ούτε να τις φοβερίζει, ούτε να τις κολακεύει.
Κάτι Ελλάδες που ορθώνονται τρομακτικές μα απλά φτιαγμένες.
Ελλάδες που ποτέ δεν πεθαίνουν.
Ελλάδες που φτιάχνουν τραγούδια σαν αυτά.

Πάνω στα τσιμέντα, μέσα στις σκουριές

δένονται οι σιωπές με το ατσάλι

Κι όπως παν’ τα χέρια στον ιδρώτα, δες

θα μιλήσουνε, θα μιλήσουνε κάποτε οι ζωές

Κάτω απ’ τις παράγκες, κάτω απ’ τα γιαπιά

ζούνε κάτι Ελλάδες σαν θηρία, σαν θηρία

Κι όταν πια ξεσπάσουν δεν θα είναι αργά

έτσι γράφεις πάντα ιστορία, με τα δάχτυλα

Πάνω στις καρότσες κάρβουνο ο καιρός

κι όλη η ζωή συνομιλία

Λες στον εαυτό σου και σου λέει κι αυτός

πες τι έμεινε, πες τι έμεινε απ’ το τόσο φως

Στίχοι : Νίκος Μωραΐτης 

Μουσική : Νίκος Μερτζάνος

Εκτέλεση: Δάφνη Λέμπερου

Τα φορτηγά καράβια.

Κι άνθρωποι οι παρατημένοι σαν φορτηγά καράβια που δεν ταξιδεύουν,
κι οι αναμνήσεις τους τους δένουν στη γη σκληρά και αδιέξοδα.
Σπάστε τους κάβους, σπάστε τα ξύλα του χαμού που σας κρατάν στο λιμάνι.
Ταξιδέψτε.
Δείτε... η θάλασσα γαλάζια όπως πάντα σας περιμένει...

Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι

που γέρασαν και τώρα, λαβωμένα, 

χωρίς ούτε μια βάρδια στο κατάστρωμα, 

σαπίζουν στ’ ακρολίμανα δεμένα.

Τους ναυτικούς, τους γέρους συλλογίζομαι

που στα μεγάλα των χειμώνων βράδια 

με υπομονή κι αγάπη για τα εγγόνια τους

είτε γι’ αυτούς μικρά φτιάχνουν καράβια.

Και δεν μπορούν πια να ταξιδέψουνε

μα κάθε μέρα ως το λιμάνι πάνε

κι άνεργοι, ανώφελοι και πένθιμοι

σαν κάτι τις να χάσανε κοιτάνε.

Κι άνεργοι, ανώφελοι και πένθιμοι

σαν κάτι τις να χάσανε κοιτάνε.

Στίχοι: Κώστας Ουράνης

Μουσική: Δημήτρης Κογιάννης

Εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης, 

Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι.

Όλοι πορευόμαστε μονάχοι.

Σε δρόμους που δεν διαλέξαμε.

Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι.

Δεν ωφελεί.

Άμα σου δείξω τις πληγές

που είναι η καρδιά γεμάτη

σαν τον κισσό θα μαραθείς

θα γέρνεις ν’ αποκοιμηθείς, αγάπη μου, 

και δε θα κλείνεις μάτι.

Χίλια ποτάμια γέμισα

από τα δάκρυά μου

κι όταν εγύρεψα νερό

ήταν σαν θάλασσα αλμυρό, αγάπη μου, 

θολό σαν την καρδιά μου.

Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι

να με παρηγορήσεις

γιατί κοντά μου θα χαθείς

σαν το πουλάκι της βροχής, αγάπη μου, 

προτού να φτερουγίσεις.

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Εκτέλεση: Πόλυ Πάνου

Κάτι να γυαλίζει.

Θέλω ένα βράδυ να δεις ότι έχω γράψει για σένα όλα αυτά τα χρόνια...

Μήπως και φτάσω για μια στιγμή στον ουρανό σου και να σου πω πως σ΄έχω ξεπεράσει.

Σου `δινα λεφτά για τα ταξίδια

και χρυσάνθεμα απ’ της Κίνας τις αυλές

πέτρες σκαλιστές για δαχτυλίδια

και φορέματα από πόλεις μαγικές

Στα παλιά βιβλία του πατέρα

της Αλεξάνδρειας οι μύθοι κι οι γιορτές

για όσα σκορπιστήκαν στον αέρα

και στις θάλασσες τις γκρίζες απ’ το χθες

Ό, τι κι αν αρχίσω

όποια πόρτα κι αν χτυπήσω

τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό

Κάτι να γυαλίζει

θέλεις πάντα κι ας θυμίζει

ό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό

Σαν του φτωχού Σαρλό την μπαλαρίνα

που χορεύει μες στης νύχτας το ρυθμό

μα η καρδιά σου σαν κλεισμένη σε βιτρίνα

δεν αγγίζει της δικής μου τον παλμό

Ώσπου μια βραδιά ένας σχοινοβάτης

μες στα φώτα αυτού του τσίρκου ισορροπεί

παίρνει ο ομορφονιός την μπαλαρίνα

κι είν’ μονάχος τώρα ο κλόουν στη σκηνή

Ό, τι κι αν αρχίσω

όποια πόρτα κι αν χτυπήσω

τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό

Κάτι να γυαλίζει

θέλεις πάντα κι ας θυμίζει

ό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Βασίλης Καζούλης