Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι.

Όλοι πορευόμαστε μονάχοι.
Σε δρόμους που δεν διαλέξαμε.
Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι.
Δεν ωφελεί.


Άμα σου δείξω τις πληγές
που είναι η καρδιά γεμάτη
σαν τον κισσό θα μαραθείς
θα γέρνεις ν’ αποκοιμηθείς, αγάπη μου, 
και δε θα κλείνεις μάτι.

Χίλια ποτάμια γέμισα
από τα δάκρυά μου
κι όταν εγύρεψα νερό
ήταν σαν θάλασσα αλμυρό, αγάπη μου, 
θολό σαν την καρδιά μου.

Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι
να με παρηγορήσεις
γιατί κοντά μου θα χαθείς
σαν το πουλάκι της βροχής, αγάπη μου, 
προτού να φτερουγίσεις.

Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Εκτέλεση: Πόλυ Πάνου

θυμήθηκε η
κουβαλητής:

1 σχόλιο:

  1. Paraskevi Lamprini M.11 Ιουνίου 2014 στις 1:03 π.μ.

    όμορφο... το φύγε ειναι δύσκολο βεβαίως... αλλά όμορφο όταν γινεται τραγουδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)