Μια φορά ένας φίλος ταξίδεψε πολύ μακρυά.
Να βρει ένα άνθρωπό που αγαπούσε.
Να βρει το σύντροφό του.
Στη ζωή, στην αγάπη, στη φιλία.
Ταξίδεψε σε μέρη δύσκολα και άγνωστα
Είδε πολύ κόσμο, γνώρισε ανθρώπους.
Καλούς, κακούς, αδιάφορους.
Περάσαν μήνες, ίσως και χρόνια.
Μα η σκέψη του ήταν πάντα η ίδια.
Μέχρι που συνάντησε στο τέλος αυτόν που αναζητούσε.
Τα χέρια τους ήταν κουρασμένα,
τα μαλλιά τους λευκά,
τα μάτια τους θολά και υγρά.
Τα λόγια τους λίγα.
Μα ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Ούτε μια μέρα από τις βόλτες τους,
ούτε μια στιγμή από τις κοινές στους σκέψεις.
Αγκαλιάστηκαν και πέθαναν μαζί.
Φίλε μου αν με βοηθάς
όπως πάντα
πάρε τούτη την καρδιά
πάρε δύο τριαντάφυλλα
και περπάτα
Βλέπεις κείνο το βουνό
που τα δέντρα
φτάνουν ως τον ουρανό
τραγουδάνε τα πουλιά
νύχτα μέρα
Στην πηγή μια κοπέλα θα βρεις
και θα της πεις
στα μαλλιά της κόκκινα άνθη να φορεί
την καρδιά μου να χει στο στήθος της
στην πηγή να προσμένει
Απ’ τα ρούχα τα καλά,
θα διαλέξω
κείνα τα πιο όμορφα
και στεφάνι πράσινο
θα της πλέξω
Θέ ν ανέβω στο βουνό
με μια αχτίδα
το στεφάνι να φορώ
της πηγής νερό να πιω
μες τα φύλλα
Κι αν τα χέρια της τα λευκά
με χαϊδέψουνε
και αν τα χείλη μου
στα φιλιά της αντέξουνε
τ’ όνειρο μου θα βγει αληθινό
στο βουνό θε να μείνω
φίλε μου σ’ ευχαριστώ κει θα μείνω.
Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Poll
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.