Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Don't Know Any Better.

Ποια είναι η δικαιολογία να μην επιτρέψεις;
Να μη χαθείς στις νότες και στη φωνή μου.
Όταν η ψυχή σφίγγετε και μένει μόνη, κατάμονη.
Και συ απών. Και συ μακρυά.
Τόσο σκληρά, όσο αδιάφορα.

Θα ήθελα να ήμουν πέτρα,
νερό της βροχής,
αέρας παγωμένος.
Απρόσιτη, νωχελική, ξένη.
Ούτε μια λέξη να μη δεχτώ,
ούτε ένα σ' αγαπώ,
ούτε ένα δάκρυ.

Πως αντέχεις τις νύχτες μακρυά μου;


Well I'm coming home again 
on a future missing plane 
and there's water on the window 
a message in the rain

Just when I thought all was lost 
nothing could describe it 
If you' re fighting for a cause
nobody should hide it

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
who do you lose, who do you lose 
when you don't know any better 

Well I'm driving home again
try to lose the pain she gain
and the radio explains 
someone else just took my place 

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better 
Falling for you, falling for you
cause I don't know any better

You think we are all the same..
You think I'll never change..
Oh yeah

Δημιουργοί - Εκτέλεση: Puressence

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.