Το χάδι στο μυαλό μετάξι,
το άγγιγμα πολύτιμο σαν όνειρο.
Ένα όνειρο που με παρασέρνει σε σκοτεινά μονοπάτια.
Τόσο τέλεια φτιαγμένα στο μυαλό μας.
Τόσο περίτεχνα στρωμένα.
Χαραγμένα με λέξεις ακριβές και δύσκολες.
Απρόσμενα ευχάριστα και αδιέξοδα.
Κανείς δεν τα βαδίζει σαν και σένα.
Κράτα μου το χέρι σφιχτά και οδήγησέ με.
Γέμισέ με αγάπη, γέμισέ με μαρτυρικά.
Πάρε με στον παράδεισό σου,
φυλάκισε με στις φωνές σου.
Αντέχω ακόμα.
Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
ο ήλιος μόνο, ο ήλιος ο ζεστός
σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
ο κόσμος είναι, αγάπη μου, σκληρός
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε παράδεισος η γη
και όλα τα παιδιά ευτυχισμένα
κι οι γέροι όλοι χαμογελαστοί.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε μουσεία οι φυλακές
κι οι πόλεμοι στα εικονογραφημένα
εφιάλτες από άλλες εποχές.
Κανένας όμως, μάτια μου θλιμμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
κανένας σε ολόκληρη τη γη
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Μιχάλης Καπούλας
Εκτέλεση: Ελένη Δήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.