Κυριακή.

Τι να διαλέξω να στην γεμίσω;
Λίγα φιλιά, λίγη αγάπη, μια βόλτα στο δάσος.
Ένας φίλος που γελάει, ένα μωρό που παίζει.
Τι να διαλέξω να γίνει ωραία;
Να βάλω ένα νόστιμο φαγητό, ένα γλυκό καφέ;
Να βάλω χρώματα και μουσικές.
Μυρωδιές και αρώματα.
Να βάλω το μαύρο φουστάνι και να μαζέψω τα μαλλιά.
Να τα δέσω με μια κόκκινη κορδέλα
και να σου δώσω την πιο ακριβή Κυριακή που έχω.

Μια των ματιών σου αλμυρή σταγόνα που κυλάει

σαν μιας λαμπάδας φως στερνό που τρεμοπαίζει αργά

που μου φωτίζει τη στιγμή που τράβηξες μακριά μου

όπως πετάν του φθινοπώρου φύλλα στο βοριά.

Σαν έρθει η ώρα γράψε μου δυο λόγια να φυλάξω

όπως φυλάν οι ποιητές της μούσας τη μορφή

όπως φυλάει το στήθος μου τους χτύπους της καρδιάς μου

κι όπως φυλάει ο βουτηχτής την τελευταία πνοή.

Άργησε να 'ρθει το πρωί και μόνος περιμένω

του Αυγερινού το κάλεσμα την πρωινή δροσιά

είναι κι αυτή η Κυριακή που πάντα αργοπεθαίνω

είναι κι αυτός ο πηγαιμός που πάντα καρτερώ.

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα