Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Όνειρο.

Θυμάμαι,
την ανασφάλεια της νιότης και την ξενοιασιά της.
Την μυρωδιά του καφέ, την γεύση της τεκίλας στο στόμα.
Τον πολυσύχναστο δρόμο, τις κόρνες των λεωφορείων.
Το παλιό κασετόφωνο, τα παλιά τραγούδια.
Τις ατελείωτες συζητήσεις, τα γλυκά δάκρυα.
Τα ξενύχτια, τα δανικά τσιγάρα, το χύμα κρασί.
Τις βόλτες στην πόλη, τους χορούς, τις παρέες.
Το μεγάλο παλιό σπίτι και το μικρό μας μπαλκόνι.
Θυμάμαι έναν έρωτα μαρτύριο.
Μα πιο πολύ θυμάμαι ένα όνειρο...


Μέσα στη κόλαση ριγμένος
μέσα στα πάθη μου βουλιάζω
στο ίδιο παράδοξο της τέλος
σκορπιέμαι στις ηδονικές της αυταπάτες
στο πιο κοντινό μου ψέμα γυρνώ
εκεί όλα γέρνουν θολά
απ' το γλυκό κι υπνωτικό της φιλί
όλα γέρνουν γέρνουν θολά.

Στίχοι-Μουσική: Άκης Πελτέκης 
Εκτέλεση: Στρογγυλό Κίτρινο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.