Πάμε Ξανά.

Πάμε ξανά στις ίδιες γραμμές, στις ίδιες νότες.
Στις ίδιες λέξεις, στις ίδιες εκφράσεις.
Λίγο ξεχαστήκαμε.
Μα οι μεγάλες αγάπες δεν λησμονιούνται.
Τίποτα δεν τελειώνει αν εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να τελειώσει.
Τίποτα δεν χάνετε αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί.
Πάμε ξανά αγάπη μου,
ας γυρίσουμε την ζωή μας ξανά,
ας πετύχουμε το ακατόρθωτο,
αυτό που όλοι οι άνθρωποι αναζητούν αλλά δεν τολμούν να ζήσουν.

Ήρθες ζεστός από ταξίδι

Δέκα φορές το γύρο της γης

Έλειπες για καιρό

Είχες πολλά να δεις

Δεν ξεχνάει η καρδιά

με την πρώτη δυσκολία

Έλα κοντά,πάμε ξανά...μαζί

Ήρθες ζεστός από ταξίδι

Δέκα φορές το γύρο της γης

Έλειπες για καιρό

Είχες πολλά να δεις

Δεν ξεχνάει η καρδιά

με την πρώτη δυσκολία

Έλα κοντά,πάμε ξανά...μαζί

Κάποιοι,κάπου,κάπως είδαν λένε το φως

Μόνο εσύ έχεις τον τρόπο

Έλα δείξε μου πώς

Πάμε ξανά

Τώρα θα είναι αλλιώς

Υπάρχει χρόνος

Κάποιοι,κάπου,κάπως σε μιαν άλλη ζωή

Ήρθαν πολλοί

κανείς τους όμως δε φιλάει όπως εσύ

Πιάσε το χέρι μου και γίνε της ψυχής μου ο μόνος δρόμος

Ήρθες αργά μες στο σκοτάδι

Μια σιγουριά στο βήμα παλιά

Είχες πολλά να πεις

Δεν έβγαλες μιλιά

Δε θα γίνεις ποτέ μια χαμένη ευκαιρία

Έλα κοντά,πάμε ξανά...μαζί

Κάποιοι,κάπου,κάπως είδαν λένε το φως

Μόνο εσύ έχεις τον τρόπο

Έλα δείξε μου πώς

Πάμε ξανά

Τώρα θα είναι αλλιώς

Υπάρχει χρόνος

Κάποιοι,κάπου,κάπως σε μιαν άλλη ζωή

Ήρθαν πολλοί

κανείς τους όμως δε φιλάει όπως εσύ

Πιάσε το χέρι μου και γίνε της ψυχής μου ο μόνος δρόμος

Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος

Μουσική: Σέμσης Στάμος

Εκτέλεση: Νατάσσα Μποφίλιου

Διόδια.

Δυστυχώς όλοι μας πρέπει να πληρώνουμε διόδια για να βρούμε την χαρά στη ζωή.
Μόνο με αγάπη θα τα προσπεράσουμε, μόνο με ψυχή.
Αλλιώς μια ζωή θα καταθέτουμε σ΄αυτά ότι χτίσαμε με κόπο.

Ένα υπέροχο, ανατριχιαστικό τραγούδι που μας προσφέρετε χωρίς διόδια.

Τώρα θα δεις τα χρώματα ν' αλλάζουνε

Και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα

Άγγελοι σαν θνητοί θα σ' αγκαλιάζουνε

Εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα

Τώρα θα πιω νερό απ' το ποτήρι σου

Δικά σου θά' ναι πια όσα δεν έχω

Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου

Κι ό,τι δεν άντεχα θα το αντέχω

Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο

Τζάμπα οικόπεδο σε παραλία

Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο

Και θα νικήσω δίχως πανοπλία

Τώρα θα δεις μες της ψυχής τα υπόγεια

Τραπέζι με ψωμί, νερό και αλάτι

Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια

Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη

Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου

Μουσική: Σταύρος Σιόλας

Εκτέλεση: Σταύρος Σιόλας - Φωτεινή Βελεσιώτου

Κόκκινα γυαλιά.

Κλείσε τα μάτια σου και πες μου πόσο πολύ μ΄αγάπησες,
πόσο σου γέμισα το τίποτα, πόσο σου ανακάτεψα την ζωή.
Πόσο μπόρεσα να ζήσω μέσα σου;
Πόσες φορές σκότωσες αυτό που νιώθω για σένα;

Άνοιξε το παράθυρο.
Ο ήλιος θα βγει ξανά και σήμερα το πρωί.
Ακόμα και για αυτούς που δεν ξέρουν ν΄αγαπούν.
Ακόμα και για αυτούς που δύσκολα ξεχνούν.

Πήρα κόκκινα γυαλιά

κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω

κι ούτε ξέρω πώς να ζω

ούτε και πώς ν’ αγαπώ

τη ζωή μου επιβλέπω

Πήρα κόκκινο στυλό

και τραβάω γιαλό γιαλό και γράφω

τραγουδάκια της φωτιάς

της φωτιάς, της πυρκαγιάς

τη ζωή μου αντιγράφω

Πώς μ’ αρέσει αυτός ο ήλιος

πώς μ’ αρέσει αυτός ο ήλιος

πώς μ’ αρέσει το πρωί

κι είναι βάσανο ο φίλος

είναι βάσανο ο φίλος

που φωνάζει εκδρομή

Πώς μ’ αρέσει το φεγγάρι

πώς μ’ αρέσει το φεγγάρι

όταν βγαίνει να με δει

και κρατάει το φανάρι

και κρατάει το φανάρι

στης αγάπης την πληγή

Πήρα κόκκινη καρδιά

και πουκάμισα φαρδιά φοράω

και ρωτάω να μου πουν

όσοι ξέρουν ν’ αγαπούν

σε ποιον έρωτα χρωστάω

Πήρα κόκκινα φτερά

και περνάω μια χαρά, γελάω

Πιάνω σώμα του χιονιού

και ουρά χελιδονιού

στου Θεού τ’ αυτί μιλάω

Πώς μ’ αρέσει αυτός ο ήλιος

πώς μ’ αρέσει αυτός ο ήλιος

όταν βγαίνει το πρωί

κι είναι βάσανο ο φίλος

κι είναι βάσανο ο φίλος

που φωνάζει εκδρομή

Πώς μ’ αρέσει το φεγγάρι

πώς μ’ αρέσει το φεγγάρι

όταν βγαίνει να μας δει

και κρατάει το φανάρι

και κρατάει το φανάρι

στης αγάπης την πληγή

Πήρα κόκκινα γυαλιά

κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω

κι ούτε ξέρω πώς να ζω

ούτε και πώς ν’ αγαπώ

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Σταμάτης Κραουνάκης

Βαριές κουβέντες.

Έτσι είναι,
μη λυπάσαι,
όλα κάποτε τελειώνουν,
ακόμα και αυτά που φαίνονται ότι θα κρατήσουν για πάντα...

Κι αν δώσαμε μωρό μου αιώνιους όρκους

κι αν χρόνια επενδύσαμε στη σχέση

μας φτάνουνε να ζήσουμε απ' τους τόκους

κανείς μας πια δεν θα ξαναδουλέψει

Κι αν σου'πα πως θα πέθαινα για σένα

κι αν κάποτε για μένα ήσουν κάτι

κι αν είχαμε τα πάντα μοιρασμένα

άσ'το αγάπη μου να πάει, νερό κι αλάτι

κι αν ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες

και είπαμε "θα σ'αγαπώ για πάντα"

πες ότι φτιάχναμε τρελές πατέντες

πες ότι φταίει που περνάω τα σαράντα

Και αν αγαπηθήκαμε με πάθος

και στο κορμί μου άναβες φωτιές

κι αν ήσουν η ζωή μου κατά βάθος

μη μένεις μόνο στις κακές μας τις στιγμές

Κι αν ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες

και είπαμε "θα σ'αγαπώ για πάντα"

πες ότι φτιάχναμε τρελές πατέντες

πες ότι φταίει που περνάω τα σαράντα

Κι αν ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες

και είπαμε "θα σ'αγαπώ για πάντα"

πες ότι φτιάχναμε τρελές πατέντες

πες ότι φταίει που περνάω τα σαράντα

πες ότι φτιάχναμε τρελές πατέντες

πες ότι φταίει που έχω περάσει τα σαράντα

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου 

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης