Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Μη γυρίσεις.


Είχαν περάσει χρόνια από τότε που καιγόταν για 'κείνον.
Πόνεσε, έκλαψε, θύμωσε, ξέσπασε, ξέχασε, προχώρησε...
Μα έμενε πάντα πλάι του. 
Σαν μια φίλη καλή, σαν ένα αποκούμπι, σαν ένα μαντήλι να του σκουπίζει τα δάκρυα, σαν μια αγκαλιά να του απαλύνει τον πόνο. 
Και αυτός σκληρός με τον έρωτα, απρόσιτος.
Κάτι άλλαζε όμως τελευταία.
Άλλο βλέμμα, άλλο άγγιγμα, άλλη αίσθηση.

Κάθισαν στο τελευταίο τραπέζι.
Της έδωσε να πιει. 
Της αγάπης του το ποτό. 
Εκείνο το βράδυ θα της έδινε ότι χρόνια ποθούσε. Την μέθυσε. 
Την κράτησε σφιχτά. Την χάιδεψε. 

- Θα σου δώσω αυτό που τόσα χρόνια σου αρνιόμουν.

Τον κοίταξε. 
Σε λίγο θα είχε στα χείλη της το πιο όμορφο όνειρο. 
Μα ένιωσε ότι αυτή δεν είχε να δώσει τίποτα. 
Αυτό που της αρνήθηκε, δεν το ήθελε πλέον.
Τον έσπρωξε με δύναμη και έτρεξε.
Έτρεξε μακρυά από την μεγαλύτερη σκλαβιά που είχε νιώσει ποτέ της. 

Αυτός την ακολούθησε, την πήρε αγκαλιά.
Περπάτησαν όλη την πόλη αγκαλιά.
Χωρίς να πούνε κουβέντα.
Δεν κοιμήθηκαν μαζί.
Ούτε καν φιλήθηκαν στο κατώφλι του σπιτιού της. 

Την άλλη μέρα ήταν όλα όπως πριν. 
Συνέχισαν να ζουν μαζί αλλά χώρια. 
Και δεν μίλησαν ξανά για εκείνη την νύχτα. 
Εκείνη την νύχτα που όλοι οι δρόμοι άκουσαν τον έρωτα τους.


Για θυμήσου καλά
μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά, κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά, 
με τυφλώνει το φως, 
μ’ αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ
Πρέπει εσύ να διαλέξεις

Όμως στο λέω ξανά
μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Στίχοι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας & Βέτα Μπετίνη
Μουσική: Τάκης Μπουρμάς
Εκτέλεση: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας 


Η φωτογραφία είναι από την Σαμοθράκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.