Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Κάνω μια ευχή.

(Μένοντας στο παρελθόν...)

Και έκανα μια ευχή,
κάτω απ΄ το παράθυρο που με φόβιζε τα βράδια.
Κάτω απ΄ το κολάζ των θέλω μου.
Μέσα στα σεντόνια των ονείρων μου,
κούρνιαζα μέχρι το πρωί περιμένοντας εσένα.
Σε ονειρευόμουν αλλά δεν ερχόσουν,
δεν ήταν η ώρα σου ακόμα.
Ζούσες μέσα στις μουσικές και στα λόγια.
Μέσα στο ανέγγιχτο σώμα μου, στην αθώα ψυχή μου.
Και όταν ήρθες ήμουν έτοιμη.
Το ρολόι είχε σταματήσει να μετράει τον πόνο.
Η μνήμη μου έλιωνε το παρελθόν
και το είναι μου είχε χαθεί πλέον.
Και ταίριαξες μέσα μου από την πρώτη στιγμή.
Και έμεινες πλάι μου δίχως φόβο.


Κάνω μιαν ευχή ξανά να 'ρθεις
Αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις
Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά
Στη δικιά μου ζωή στη δικιά μου αγκαλιά που ζητά

Άνοιξη ξανά ακόμα τι να θυμηθώ
απ' τον καιρό που οι δυο μαζί
ξεκινούσαμε εμείς
Ραντεβού στη χαρά
ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Είμαστε παιδιά κι ήσουν εσύ
μέσα στ' όνειρο φλόγα ζεστή
Τώρα πως μπορείς να 'σαι σ' άλλη αγκαλιά
Πως μπορείς και γελάς
πως μπορείς και ξεχνάς τα παλιά

Άνοιξη ξανά αλήθεια τι να θυμηθώ
απ' τον καιρό που οι δυο μαζί
ξεκινούσαμε εμείς
Ραντεβού στη χαρά
ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Στίχοι: Τζένη Στράλλα
Μουσική: Δημήτρης Κατής
Εκτέλεση: Εξόριστοι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.