Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012
Μιλώ για σένα.
Θα περπατήσω πάνω στα ξύλινα γιοφύρια.
Θα κόψω όλα τ΄ αγκάθια για να περάσεις.
Θα νιώσω το πράσινο της χλόης στα πόδια μου.
Το καφέ του φθινοπώρου στα χέρια μου.
Θα αρνηθώ όλη την δροσιά του ποταμιού.
Θα σκορπίσω όλο τον καπνό από το βλέμμα σου.
Θα δεχτώ όλους τους πόνους για σένα.
Και έτσι ελεύθερη πια και φυλακισμένη,
θα περιμένω ένα θάνατο μαζί σου.
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.
Υπέροχος Θανάσης παπακωνσταντίνου, υπέροχη Μελίνα Κανά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα , Μαρία!
Το πιο αγαπημένο τραγούδι από τον πιο αγαπημένο δίσκο του Θανάση.
ΔιαγραφήΚαλημέρα voulaki.
Έγραψες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία αφορμή για να ηρεμήσει λίγο το κεφάλι!
Η Γη ανθίζει εκεί που θέλει... κι όχι εκεί που θέλεις.
Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς...
ΔιαγραφήΚαλημέρα.