Πρώτο φθινόπωρο.

Φέτος ήρθε νωρίς.
Χωρίς να μας ρωτήσει, εισέβαλε μες την ψυχή μας.
Και έχει κάνει κατοχή.
Μας βρέχει με την άχαρη βροχή του,
μας μπερδεύει τα μαλλιά με τον αέρα του,
μας λερώνει τα πόδια με τις λάσπες του.
Δεν αντέχεις την σκληρή συννεφιά του,
δεν ορίζεις την ατέλειωτη δροσιά του.
Ένα φθινόπωρο μας παίρνει τα όνειρα.
Και κάπου εκεί πίσω,
πίσω από τις σκούρες κουρτίνες,
πολλά μικρά λαμπρά καλοκαίρια,
λούζουν με φως το μυαλό μου.

Ένα παράπονο και ένα δάκρυ

πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή

απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη

απόψε λύγισε η αντοχή

Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει

πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά

πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει

πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά

Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη

κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί

τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη

τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί

Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης

Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης

Εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος