Έτσι είναι οι σχέσεις

Η φιλία μετά τον έρωτα είναι το τελευταίο καταφύγιο της απόγνωσης.
Ο ένας μπαίνει από απελπισία και ο άλλος από ευθυνοφοβία.
Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζετε...

Διαβάζω το σημείωμά σου 

στον πάγκο της κουζίνας

μου γράφεις πως θ’ αργήσεις, 

πως ίσως δε θα `ρθεις

Ατέλειωτες ώρες

σε καριέρα και δουλειά

σου λέω περνά η ζωή μας 

και πίσω δε γυρνά

Μου λες πως έτσι ειν’ οι σχέσεις

κι εγώ σου λέω χωρίς εσένα δεν ζω

Μου λες να μείνουμε φίλοι

μα εγώ για κάτι τέτοιο αδιαφορώ

Ξεπέρασα τον εαυτό μου, 

τα είδα όλα θετικά

μα κάθε μέρα μου γινόταν πιο λίγη

κι εσύ ακόμα πιο μακριά

Μα πες μου επιτέλους τι ψάχνεις

μες το χρυσό σου το κλουβί

που όνειρο κι αυταπάτη

δεν ξεχωρίζεις τι θα πει

Μου λες πως έτσι ειν’ οι σχέσεις

κι εγώ σου λέω χωρίς εσένα δεν ζω

Μου λες να μείνουμε φίλοι

μα εγώ γι κάτι τέτοιο αδιαφορώ

Σ’ αγκαλιάζω 

και σε σφίγγω δυνατά

σ’ αυτού του κόσμου 

τη βουβή την ερημιά

Ανοίγω πόρτες το πρωί

κλείνω το μάτι στη ζωή

αυτή η αγάπη 

δεν θ’ αφήσω να χαθεί

Κι ας λες πως έτσι ειν’ οι σχέσεις

εγώ θα λέω χωρίς εσένα δεν ζω

Κι ας λες να μείνουμε φίλοι

εγώ θα αδιαφορώ...

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Ηρώ

Τα μεροκάματα.

Τα μεροκάματα του έρωτα ακριβά τα πλήρωσα,
χρυσάφι η χαρά, ασήμι η ηδονή.

Το ήξερα ότι κάποτε θα τελείωνε,
ο πόνος όμως που είναι τόσο μεγάλος... αυτό δεν ήξερα.

Μικρά τα μεροκάματα

τα δωρεάν πιο λίγα

ξεκίνησα χαράματα

μα πουθενά δεν πήγα.

Φτηνά τα λόγια τα πολλά

και ακριβή η μια λέξη

ποιος αγοράζει ποιος πουλά

και ποιος μου τα 'χει κλέψει.

Δεν είναι που προσπάθησα

όσο κανείς δεν ξέρει

είναι που όσα κράτησα

μου κάψανε το χέρι.

Δεν είναι που κουράστηκα

να περιμένω κάτι

είναι που δεν φαντάστηκα

ότι ποτέ δε θα 'ρθει.

Μικρά τα μεροκάματα

και οι αγκαλιές πιο λίγες

σε κοίταξα κατάματα

εσύ όμως δεν με είδες.

Φτηνά τα λόγια τα πολλά

και ακριβή η μια λέξη

ποιος αγοράζει ποιος πουλά

εσύ που τα 'χεις κλέψει.

Δεν είναι που σ' αγάπησα

όσο κανείς δεν ξέρει

είναι που δεν σε κράτησα

ποτέ από το χέρι.

Δεν είναι που κουράστηκα

να περιμένω μόνο

είναι που δεν φαντάστηκα

πως χάθηκες στο δρόμο

Στίχοι: Παπαχαραλάμπους Δημήτρης

Μουσική: Καραντωνίου Χρυσόστομος

Εκτέλεση: Παπαϊωάννου Παναγιώτης

Να `ρθεις όπως θα `ρθουν τα χελιδόνια.

...και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι

και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.

Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή

που βρίσκουν μια θέση

στη ζωή των άλλων.

Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι

γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες.

Συμφωνία αρ. 1 (Τάσος Λειβαδίτης / 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988)

Όταν ένας ποιητής λέει αυτά που νιώθεις, αυτά που δεν ξέρεις πως να εκφράσεις, αυτά που δεν τολμάς να ξεστομίσεις.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο ποιητής του έρωτα, ο ποιητής της επανάστασης, ο ποιητής του αδύνατου και της υπέρβασης.

Τι και αν με πίκρανες πολύ μέσα μου η αγάπη ζωντανή

είναι για σένα όπως τότε που σε είχα.

Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή

ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια.

Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα, 

με χαϊδεύεις όταν γίνεσαι βροχή.

Να γυρίσεις σαν θα `ρθουν τα χελιδόνια

και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή.

Μα λεν συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί

σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια.

Κι αν βρει ο χρόνος γιατρικό και πεις ξανά το σ’ αγαπώ

ψέμα αν είναι δε θα ξέρεις ή αλήθεια.

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας

Μουσική: Μπάμπης Στόκας

Εκτέλεση: Πυξ Λαξ

You Can Do Magic.

Με τις άκρες των δακτύλων σου,

νοερά αγγίζεις την ξερή μου επιδερμίδα.

Ρίχνεις μάγια, 

υπνωτίζεις όλου του κόσμου τα θέλω,

αλλάζεις ροές, ντύνεις επιθυμίες, αρχίζεις πολέμους.

Νικητές και ηττημένοι σε μια ανώφελη μάχη για την επιβίωση από τα δεινά της αγάπης.

I never believed in things that I couldn't see 

I said if I can't feel it then how can it be 

No, no magic could happen to me 

And then I saw you 

I couldn't believe it, you took my heart 

I couldn't retrieve it, said to myself 

What's it all about 

Now I know there can be no doubt 

You can do magic 

You can have anything that you desire 

Magic, and you know 

You're the one who can put out the fire 

You know darn well 

When you cast your spell you will get your way 

When you hypnotize with your eyes 

A heart of stone can turn to clay 

Doo, doo, doo ... 

And when the rain is beatin' upon the window pane 

And when the night it gets so cold, when I can't sleep 

Again you come to me 

I hold you tight, the rain disappears 

Who would believe it 

With a word you dry my tears 

You can do magic 

You can have anything that you desire 

Magic, and you know 

You're the one who can put out the fire 

You know darn well 

When you cast your spell you will get your way 

When you hypnotize with your eyes 

A heart of stone can turn to clay 

Doo, doo, doo ... 

And If I wanted to 

I could never be free 

I never believed it was true 

But now it's so clear to me 

You can do magic 

You can have anything that you desire 

Magic, and you know 

You're the one who can put out the fire 

You know darn well 

When you cast your spell you will get your way 

When you hypnotize with your eyes 

A heart of stone can turn to clay 

Doo, doo, doo ... 

You're the one who can put out the fire 

You're the one who can put out the fire 

You're the one who can put out the fire ...

Δημιουργοί: BALLARD, RUSSELL GLYN

Εκτέλεση: America

Νιώσε με.

Θέλω να ξέρεις μόνο πως είμαι εδώ. Ό,τι και να γίνει. Όπως και να είσαι. Ό,τι κι αν συμβεί. Ωραία;

Προς το παρόν, αγάπα με. Το έχω ανάγκη.

Περίμενέ με... θα έρθω. Κάποτε θα 'ρθω! Και πάψε να μου λες πια πως θα 'ναι αργά και δε θα μ' αναγνωρίσεις. Είμαι ντυμένη πάντα με τ' όνειρό σου.

Αλκυόνη Παπαδάκη

Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα

τριγύρω οι άνθρωποι αν μ' αγαπούνε

για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά

για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.

Κι όμως να που δεν ξέρω

ποιος εγώ, κι υποφέρω

νιώσε με, σώσε με

κι ό,τι θες σ' το προσφέρω.

Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα

τους όρκους που 'δωσα, γλυκιά μου, εσένα

και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα

τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.

Κι όμως να που δεν ξέρω...

Πολλοί ορκίστηκαν πως μ' αγαπήσανε

γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα

και σαν τους πίστεψα μ' εγκαταλείψανε,

ανάγκη μ' είχανε, αυτό μονάχα.

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος

Εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης

Θανατηφόρος πυρετός.

Όταν οι στιγμές μας χαθούν στη λήθη,

ο ένας τον άλλον θα αρνηθεί.

Όσο όμως και να παριστάνουμε τους υπεράνω,

όσο και να θέλουμε να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας,

τα σημάδια του πυρετού μας θα μείνουν ανεξίτηλα στα κορμιά μας.

Σε κάθε βήμα φαίνεται ανοίγονται δυο δρόμοι, 

τον έναν δεν τον ξέρω, ο άλλος είναι της φωτιάς.

Κι άμα περάσεις από `κει είναι σκληροί οι νόμοι, 

μαζεύεις τα κομμάτια σου κι ύστερα προχωράς.

Μαζί σου δεν μπορούσα να κρατήσω πισινή, 

καλούσα και το πείσμα και την τρέλα μου απ’ τα βάθη.

Κι ισορροπούσα πάνω στο δικό σου το σχοινί, 

ζητούσα το ρόδο, ζητούσα και τ’ αγκάθι.

Για μένα ήσουν θανατηφόρος πυρετός

που μου `δωσε όμως χάρη και μ’ άφησε να ζήσω.

Και είδα πώς γίνεται απ’ τα σκοτάδια φως, 

σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του.

Θυμάμαι σ’ αγαπούσα, τώρα πια δε νιώθω πώς, 

κοντά σου ό,τι μ’ έφερε αλλού τώρα με πάει.

Τα μαύρα σου τα μάτια γίναν μπλε και είναι αλλιώς, 

αλλιώς το νιώθω μέσα μου αυτό που σπαρταράει.

Τώρα έχω στο δισάκι μου τεράστια περιουσία

και περπατώ ξοδεύοντας σε δύσκολη εποχή.

Στου κόσμου τα παράταιρα δε δίνω σημασία, 

απ’ την αγάπη πέθανα και να `μαι ζωντανή.

Για μένα ήσουν θανατηφόρος πυρετός

που μου `δωσε όμως χάρη και μ’ άφησε να ζήσω.

Και είδα πώς γίνεται απ’ τα σκοτάδια φως, 

σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του.

Στο δρόμο της επιστροφής που μέτρησα από σένα

απ’ τα σαράντα κύματα πέρασα για να `ρθω.

Ο κύκλος που άνοιξε πλατιά, έκλεισε και για μένα

και τις καινούργιες θάλασσες μαθαίνω για να βγω.

Με μία τόσο ζόρικη και ωραία ιστορία

το ξέρω πως την πάθανε πολλοί κάποια φορά.

Γυρνώ, βλέπω τις στάχτες της, δεν έχει σημασία, 

με τίποτα δε θ’ άλλαζα μια τέτοια πυρκαγιά.

Για μένα ήσουν θανατηφόρος πυρετός

που μου `δωσε όμως χάρη και μ’ άφησε να ζήσω.

Και είδα πώς γίνεται απ’ τα σκοτάδια φως, 

σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του.

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Μελίνα Τανάγρη