Κεμάλ.

Αυτή την ιστορία του Κεμάλ, αυτού του παιδιού που νόμισε ότι θα αλλάξει τον κόσμο, αυτή την ιστορία δεν την έμαθε κανείς. 

Κανείς δεν θέλησε να την μάθει. 

Επειδή απλά τον έλεγαν Κεμάλ. 

Λες και το όνομα καθορίζει την αξία, καθορίζει το μυαλό, καθορίζει το δικαίωμα, καθορίζει τη ζωή.

Όλοι εσείς που θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο μη νομίζετε ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει από εσάς. Όλοι εσείς οι μικροί και μεγάλοι Κεμάλ μην πείτε καληνύχτα. 

Αυτός ο κόσμος έτσι δεν θα αλλάξει.

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, 

που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό

ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά

πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.

τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή

κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό

κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά

μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί

πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.

πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά

μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, 

με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ 

Καληνύχτα...

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Εκτέλεση: Αλίκη Καγιαλόγλου